|
1. In
sermonibus nuper fuit seniorum hominum et eruditorum multos in vetere memoria
altissimum dignitatis gradum ascendisse ignobilissimos prius homines et despicatissimos.
2. Nihil
adeo de quoquam tantae admirationi fuit, quantae fuerunt, quae de Ventidio
Basso scripta sunt:
3. eum
Picentem fuisse genere et loco humili, et matrem eius a Pompeio Strabone,
Pompei Magni patre, bello sociali, quo Asculanos subegit, captam cum ipso esse;
mox triumphante Pompeio Strabone eum quoque puerum inter ceteros ante currum
imperatoris sinu matris vectum esse; post, cum adolevisset, victum sibi aegre quaesisse
eumque sordide invenisse comparandis mulis et vehiculis, quae magistratibus,
qui sortiti provincias forent, praebenda publice conduxisset. In isto quaestu
notum esse coepisse C. Caesari et cum eo profectum esse in Gallias; tum, quia
in ea provincia satis naviter versatus esset et deinceps civili bello mandata
sibi pleraque inpigre et strenue fecisset, non modo in amicitiam Caesaris, sed
ex ea in amplissimum quoque ordinem pervenisse; mox tribunum quoque plebi ac
deinde praetorem creatum atque in eo tempore iudicatum esse a senatu hostem cum
M. Antonio; post vero coniunctis partibus non pristinam tantum dignitatem
reciperasse, sed pontificatum ac deinde consulatum quoque adeptum esse, eamque
rem tam intoleranter tulisse populum Romanum, qui Ventidium Bassum meminerat
curandis mulis victitasse, ut vulgo per vias urbis versiculi proscriberentur:
concurrite omnes augures, haruspices!
portentum inusitatum conflatum est recens:
nam mulos qui fricabat, consul factus est.
4. Eundem
Bassum Suetonius Tranquillus praepositum esse a M. Antonio provinciis
orientalibus Parthosque in Syriam introrumpentis tribus ab eo proelis fusos
scribit eumque primum omnium de Parthis triumphasse et morte obita publico
funere sepultum esse.
|