|
1. Sicut
alia verba pleraque ignoratione et inscitia improbe dicentium quae non
intellegant deflexa ac depravata sunt aratione recta et consuetudine, ita huius
quoque verbi, quod est "profligo", significatio versa et corrupta
est.
2. Nam
cum ab adfligendo et ad perniciem interitumque deducendo inclinatum id
tractumque sit semperque eo verbo, qui diligenter locuti sunt, ita usi sint, ut
"profligare" dicerent "prodigere" et "deperdere"
"profligatasque" res quasi "proflictas" et
"perditas" appellarent, nunc audio aedificia et templa et alia fere
multa, quae prope absoluta adfectaque sunt, "in profligato" esse dici
ipsaque esse iam "profligata".
3.
Quapropter urbanissime respondisse praetorem, non indoctum virum, barunculo
cuidam ex advocatorum turba Sulpicius Apollinaris in quadam epistula scriptum
reliquit.
4.
"Nam cum ille" inquit "rabula audaculus ita postulasset verbaque
ita fecisset: "Omnia, vir clarissime, negotia, de quibus te cogniturum
esse hodie dixisti, diligentia et velocitate tua profligata sunt; unum id solum
relictum est, de quo rogo audias", tum praetor satis ridicule: "An
illa negotia, de quibus iam cognovisse me dicis, profligata sint, equidem
nescio; hoc autem negotium, quod in te incidit, procul dubio, sive id audiam
sive non audiam, profligatum est".
5. Quod
significare autem volunt, qui "profligatum" dicunt, hi, qui Latine
locuti sunt, non "profligatum", sed "adfectum" dixerunt,
sicuti M. Cicero in oratione, quam habuit de Provinciis consularibus.
6. Eius
verba haec sunt: "Bellum adfectum videmus et, vere ut dicam, paene
confectum".
7. Item
infra: "Nam ipse Caesar quid est quod in ea provincia commorari velit,
nisi ut ea, quae per eum adfecta sunt, perfecta reipublicae tradat?"
8. Idem Cicero in oeconomico:
"Cum vero adfecta iam prope aestate uvas a sole mitescere tempus
est".
|