|
1.
Stabant forte una in vestibulo Palatii fabulantes Fronto Cornelius et Festus
Postumius et Apollinaris Sulpicius, atque ego ibi adsistens cum quibusdam aliis
sermones eorum, quos de litterarum disciplinis habebant, curiosius captabam.
2. Tum
Fronto Apollinari "fac me," inquit "oro, magister, ut sim
certus, an recte supersederim "nanos" dicere parva nimis statura
homines maluerimque eos "pumiliones" appellare, quoniam hoc scriptum
esse in libris veterum memineram, "nanos" autem sordidum esse verbum
et barbarum credebam."
3.
"Est quidem" inquit "hoc" Apollinaris "in consuetudine
inperiti vulgi frequens, sed barbarum non est censeturque linguae Graecae
origine; nanous enim Graeci vocaverunt brevi atque humili corpore homines paulum
supra terram exstantes idque ita dixerunt adhibita quadam ratione etymologiae
cum sententia vocabuli competente et, si memoria" inquit "mihi non
labat, scriptum hoc est in comoedia Aristophanis, cui nomen est Holkades. Fuisset
autem verbum hoc a te civitate donatum aut in Latinam coloniam deductum, si tu
eo uti dignatus fores, essetque id inpendio probabilius, quam quae a Laberio
ignobilia nimis et sordentia in usum linguae Latinae intromissa sunt."
4. Tum
Festus Postumius grammatico cuipiam Latino, Frontonis familiari
"docuit" inquit "nos Apollinaris "nanos" verbum
Graecum esse, tu nos doce, in quo de mulis aut eculeis humilioribus vulgo
dicitur, anne Latinum sit et aput quem scriptum reperiatur."
5. Atque
ille grammaticus, homo sane perquam in noscendis veteribus scriptis exercitus,
"si piaculum" inquit "non committitur praesente Apollinare, quid
de voce ulla Graeca Latinave sentiam, dicere, audeo tibi, Feste, quaerenti
respondere esse hoc verbum Latinum scriptumque inveniri in poematis Helvi
Cinnae, non ignobilis neque indocti poetae", versusque eius ipsos dixit,
quos, quoniam memoriae mihi forte aderant, adscripsi:
at nunc me Genumana per salicta
bigis raeda rapit citata nanis.
|