Cap.  Par.

 1 praef,  2 | inveniam consolationem a Deo? Ait illi senex: Hoc tibi contingit
 2 macar,  3 |        Utque conspexit illum, ait: Salvus sis. Ille respondit:
 3 macar,  3 |     Pudebat enim eum edicere. Ait illi senex: Ecce a quot
 4 macar,  4 |     madefecit ramos palmarum. Ait ei Abbas Macarius: Iube
 5 macar,  7 |       Cumque venisset mulier, ait illi senex: Quare omnino
 6 macar,  11|    ferire, non valuit. Itaque ait ei: Multa a te vis, Macari,
 7 macar,  16|  dimisisset: Fugite, fratres. Ait illi seniorum quidam; Quonam
 8 macar,  21|     senex humilitatem illius, ait: Vade, ieiuna tres hebdomadas,
 9 macar,  22|        nec sinunt me fratres. Ait illi Abbas Macarius: Video
10 macar,  23|       quonam modo salvus ero. Ait senex: Vade ad sepulcrum,
11 macar,  26|       patres. Et in colloquio ait illis senex: Abbati Antonio
12 macar,  38|    exiguum sentiunt solatium. Ait senex: Quodnam est solatium,
13 macar,  39|    admiratus venit ad eum, et ait: Quid boni vidisti in me,
14 macar,  40|       vero pulsans eum senex, ait: Surge. Confestimque surrexit,
15 macar,  41|     sic: Dicito mihi aliquid. Ait ei Abbas Macarius: Fuge