Lib. Cap.  Par.

 1    II,   3, 5|        vitatione, cum quaeritur, num quod commodum maleficio
 2    II,   3, 5|   commodum maleficio appetierit, num honorem, num pecuniam, num
 3    II,   3, 5|         appetierit, num honorem, num pecuniam, num dominationem;
 4    II,   3, 5|       num honorem, num pecuniam, num dominationem; num aliquam
 5    II,   3, 5|      pecuniam, num dominationem; num aliquam cupiditatem <aut>
 6    II,   3, 5|  libidinis voluerit explere, aut num quod incommodum vitarit:
 7    II,   5, 2|          considerabit accusator, num quando simile quid fecerit.
 8    II,   5, 2|        id non reperiet, quaeret, num quando venerit in similem
 9    II,   7, 1|        cuiusmodi loci adtingant, num, qui est passus, perspectus,
10    II,   8, 2|     visus sit, quicum visus sit, num quid appararit, num quem
11    II,   8, 2|         sit, num quid appararit, num quem convenerit, num quid
12    II,   8, 2|  appararit, num quem convenerit, num quid dixerit, num quid habuerit
13    II,   8, 2|    convenerit, num quid dixerit, num quid habuerit de consciis,
14    II,   8, 2|      adiutoribus, de adiumentis; num quo in loco praeter consuetudinem
15    II,   8, 3|      instanti tempore quaeretur, num visus sit, cum faciebat,
16    II,   8, 3|         visus sit, cum faciebat, num qui strepitus, clamor, crepitus
17    II,   8, 3|   crepitus exauditus aut denique num quid aliquo sensu perceptum
18    II,   8, 4| consequenti tempore spectabitur, num quid re transacta relictum
19    II,  13, 1|        voluisset adscribere; aut num non potuerit perscribi.
20    II,  15, 1| discrepent, videndum est primum, num quae obrogatio aut derogatio
21    II,  18, 1|          translationibus primum, num aliquis eius rei actionem,
22    II,  18, 1|        aut persecutionem habeat, num alio tempore, num alia lege,
23    II,  18, 1|        habeat, num alio tempore, num alia lege, num alio quaerente.
24    II,  18, 1|          tempore, num alia lege, num alio quaerente. Haec legibus
25    II,  23, 1|        Primum considerandum est, num culpa ventum sit in necessitudinem [
26    II,  23, 1|    ventum sit in necessitudinem [num culpa veniendi necessitudinem
27    II,  23, 1|       excogitare posset. Deinde, num quae suspiciones ex coniecturali
28    II,  26, 3|      obsisti; si maxime ita sit, num ea re concedi reo conveniat,
29    II,  26, 3|    controversiam et edisseretur, num consulto factum sit. Si