Lib. Cap.  Par.

 1     I,   9, 3| poterimus his rationibus: rem, hominem spectari oportere; non placere
 2     I,  25, 2|       ipsam amovemus et vel in hominem transferimus vel in rem
 3     I,  25, 3|                             In hominem transfertur, ut si accusetur
 4    II,   3, 4|       et ab simili turpitudine hominem numquam afuisse. Id dividitur
 5    II,  26, 3|     volemus, aut in rem aut in hominem nostri peccati causam conferemus.
 6    II,  26, 3|        conferemus. Si causa in hominem conferetur, quaerendum erit
 7    II,  33, 4|                 Quoniam igitur hominem occisum constat esse, necesse
 8    II,  34, 4|     avaritiam.> Avaritia porro hominem ad quod vis maleficium impellit.
 9    II,  41, 3|  arguat et ita dicat, eum esse hominem inprobum, avarum, fraudulentum:
10    II,  46, 6|         ut si quis quem arguat hominem occidisse et, antequam satis
11    II,  46, 6|      nihil indignius esse quam hominem occidere. Non enim, utrum
12   III,  33, 2|       accusator dixerit ab reo hominem veneno necatum, et hereditatis
13    IV,  20, 5|                     Item: "Eum hominem appellas, qui si fuisset
14    IV,  28, 2| casibus efferantur, hoc modo:~"Hominem laudem egentem virtutis,
15    IV,  28, 2|   vivit, neminem prae se ducit hominem."~3.
16    IV,  46, 4|        ducitur sic, ut si quis hominem prodigum et luxuriosum inludens
17    IV,  48, 2|        dubitaveritis aut istum hominem nefarium ampliaveritis?
18    IV,  55, 5|       continetur, qui non hunc hominem studiosissime laudet et
19    IV,  56, 1|                   Equidem hunc hominem magis cupio satis laudare
20    IV,  64, 1|  derisi conferunt sese. Vident hominem posteri die; narrant, expostulant,
21    IV,  65, 3|      iaculum; III adulescentes hominem simili ornatu subsecuntur.
22    IV,  65, 3|    fuimus beati: nosce te esse hominem." - "Quin illum mihi datis