Lib. Cap.  Par.

 1     I,   4, 2| principium orationis, per quod animus auditoris constituitur ad
 2     I,   9, 2|       a nobis alienat; aut cum animus auditoris persuasus esse
 3   III,  11, 2|       ostendere, qualis ipsius animus sit. Si vituperabimus: aut
 4   III,  15, 1|     omnes autem res, in quibus animus hominis maxime consideratur,
 5   III,  18, 1|     statim re narrata expectat animus auditoris, sei qua re causa
 6   III,  35, 2|       admirabili re commovetur animus: at si quid videmus aut
 7    IV,  12, 1|        egetis. Vester enim vos animus amantissimus rei publicae
 8    IV,  23, 2|     potuit; tum cuius mulieris animus esset corruptus, eius corpus
 9    IV,  28, 2|      spes est, a sapientia est animus remotus: diligentia conparat
10    IV,  36, 2|          Commovetur hoc genere animus auditoris. Res enim communi
11    IV,  39, 4|    ereptis solum mihi superest animus et corpus, haec ipsa, quae
12    IV,  53, 2|        hominis est turpissima, animus avarissimus, fortunae familiares
13    IV,  55, 5|   cogitatione praeditus, cuius animus tantis angustiis invidiae