Lib. Cap.  Par.

1     I,  24, 1|       factum convenit, sed iure an iniuria factum sit, quaeritur. Eius
2    II,  28, 7|            volebat, a quo sibi non iniuria summum periculum metuebat.~
3    II,  28, 8| consueverat, se iure non potuerat, iniuria quavis inimico exitium machinari:
4    II,  29, 1|   inimicitiarum persequentissimum, iniuria lacessitum, ira exsuscitatum
5    II,  32, 2|            omnes pauperes falso et iniuria conferri.~
6    II,  38, 2|      duplici conclusione hoc modo:~Iniuria abs te adficior indigna,
7    II,  38, 4|          te indigna, nata, adficio iniuria. ~Si probus est, te locavi;
8    II,  49, 2|        tyrannicum esse: quod genus iniuria mulierum, aut earum rerum
9    IV,  12, 1|           paucos ex alieno peccato iniuria pervenit: huius sceleris