Chap.,  §

 1 Pro,  1 |      Quidquid se nobis obicit veluti cognitionis nostrae argumentum, hanc
 2 Pro,  4 |              pervehet ad novos usque cognitionis orbes detegendos. Nisi obstupescens
 3 Pro,  5 |             sunt quae suos variis in cognitionis provinciis protulerunt fructus,
 4 Pro,  5 |              quodam modo universitas cognitionis humanae est assumpta. Effectus
 5   1,  9 |                Duplicem esse ordinem cognitionis non solum principio, sed
 6   1,  9 |             ordinem ac philosophicae cognitionis. Sensuum enim haec perceptioni
 7   1,  14|           vero, eam impellit ut suae cognitionis fines perpetuo dilatet,
 8   2,  16|        tribuitur « aquam profundam » cognitionis exhauriendi (cfr Prv 20,
 9   2,  18|           perveniens. Ex hac altiore cognitionis forma profectus, intellexit
10   2,  20|         attingere permittit proprium cognitionis obiectum idque in supremo
11   2,  20|            merito auctor sacer verae cognitionis initium plane collocat in
12   2,  21|               tandem fons illi verae cognitionis exstitit quae permisit rationi
13   3,  32|           fiducia videtur imperfecta cognitionis forma, quae paulatim per
14   3,  34|   philosophiam assumuntur. Immo, duo cognitionis gradus ducunt ad veritatis
15   3,  35|             ut inter hos duos gradus cognitionis recta relatio suscipiatur.~
16   4,  42|         vivit protenditur ad quandam cognitionis formam quae magis magisque
17   4,  45|      investigationis et scientificae cognitionis conferri potuit. Sanctus
18   4,  45|            distinctio inter has duas cognitionis areas paulatim in nefastum
19   4,  45|           profundam unitatem, causam cognitionis accommodatae ad altissimas
20   4,  45|     doctrinarum faventium defensioni cognitionis rationalis a fide seiunctae
21   5,  53|     Magisterii effata de necessitate cognitionis naturalis atque, ideo, novissime
22   5,  53|                Duplicem esse ordinem cognitionis, non solum principio, sed
23   5,  55|            certis argumentis humanae cognitionis vel eiusdem de structuris.~
24   5,  55|  regrediantur, quippe qui rationalis cognitionis philosophicaeque scientiae
25   6,  65|           peculiarem affert opem cum cognitionis personalisque communicationis
26   6,  67| fundamentalis demonstrare debet, sub cognitionis per fidem lumine, quasdam
27   6,  71|          apertio eiusque inexplebile cognitionis desiderium. Quapropter unaquaeque
28   7,  82|           essentiam ipsam obiectorum cognitionis. Ecce itaque secunda postulatio:
29   7,  82|      facultas adipiscendae veritatis cognitionis; quae, ceterum, cognitio
30   7,  82|         philosophiae quae facultatem cognitionis obiective verae non neget,
31   7,  85|       ponderis traditionum ad rectam cognitionis formam. Appellatio enim
32   7,  88|        respuit tamquam validas omnes cognitionis formas alienas iis quae
33   7,  91|            investigationem affectuum cognitionis, existentialem accessum
34   7,  97|             principia tamquam a novo cognitionis fonte, haec omnino confirmatur