Chap., §
1 Pro, 6 | ipsam assequendi verum vitae sensum. Ita profecto evenit ut
2 1, 12| validum qui vitae tribuat sensum. In Christo omnes homines
3 2, 20| ordine ubi omnia suum habent sensum. Brevi: veritatem ratione
4 2, 20| altum rerum omnium detegit sensum ac nominatim suae exsistentiae.
5 3, 26| proponitur: habetne vita sensum? quo illa cursum suum tendit?
6 3, 27| responsum ferre possit et sensum ad omnia quae vestigantur:
7 3, 33| intenditur veritatem quae sensum vitae dilucidare possit;
8 4, 39| deorum natura significabat, sensum prorsus novum assumpsit,
9 4, 42| eius munus est invenire sensum, detegere causas quae homines
10 4, 43| penitus descendere scivit et sensum illius sapientiae circumscribere.
11 4, 44| revera obiectivum eius sensum agnoscere scivit. Eius vere
12 4, 48| ipse germanum suae vitae sensum reperiat. Id autem non sibi
13 4, 48| Fides, ratione carens, animi sensum et experientiam extulit,
14 5, 56| complexivum ultimumque vitae sensum difficulter agnosci, quem
15 5, 56| Christo Iesu hunc ultimum sensum agnoscit, facere non possumus
16 6, 66| etiam, et in primis, salutis sensum extollens quam tales enuntiationes
17 6, 66| adipiscendi universalem sensum mysterii Dei Unius et Trini
18 6, 67| percipit. Iisdem plenitudinis sensum tribuit Revelatio, dum eas
19 6, 69| inter fidem et culturam sensum, affirmant theologiam esse
20 7, 81| novissimum ac omnia complectentem sensum vitae. Haec prima necessitas,
21 7, 81| eos concurrere cogit adque sensum ultimum. Haec sapientialis
22 7, 81| Dei universalemque addit sensum ipsius actionibus in terris.
23 7, 81| hunc ultimum et universalem sensum reperiri posse, erit non
24 7, 84| patefaciunt atque omnem sensum in sermone inclusum. Verumtamen
25 7, 85| accedere sinit ideoque etiam sensum ipsum perfringit, interiorem
26 7, 94| proprium historiae efficit sensum.~
|