Chap.,  §

 1   1,  8 |     disseminatas opinationes, omnem cognitionem quae rationis naturalium
 2   1,  8 |        ultra omnem rationis humanae cognitionem, quae suapte natura ad Conditorem
 3   1,  8 |       agnoscendum progredi valeret, cognitionem etiam reperiri quae fidei
 4   2,  16|            16. Quam sit inter fidei cognitionem ac scientiam rationis alta
 5   2,  16| comprehendebat bonus tunc Israelita cognitionem humanam iis ipsis modis
 6   2,  16|        coniunctionem inter rationis cognitionem atque fidei. Mundus eaque
 7   2,  19|         Creatoris pertingere potest cognitionem. Si porro intellectu suo
 8   2,  22|            non tantum intra sensuum cognitionem non circumscribitur, quoniam
 9   2,  22|             posse idcirco excludere cognitionem a Deo profectam. Sua prima
10   4,  36|         aperientes ad nuntium et ad cognitionem Dei Christi Iesu.~
11   4,  38|            ignoravisse perspiciendi cognitionem fidei eiusque causarum.
12   4,  38|            condit et docet, id est, cognitionem Filii Dei ».36 Primum philosophiae
13   4,  42|       Fundamentalis concordia inter cognitionem philosophicam et fidei cognitionem
14   4,  42|  cognitionem philosophicam et fidei cognitionem iterum confirmatur: fides
15   4,  43|        invenit fortitudinem, qua in cognitionem mysterii Dei Unius et Trini
16   4,  44|             quae ad divinarum rerum cognitionem ducit. Eius theologia nos
17   5,  60|   cohaerentem hominis, mundi et Dei cognitionem acquirendam manuducantur,
18   6,  66|        habeat, veram congruentemque cognitionem de rebus creatis, de mundo
19   6,  66|         habere debet moderandi hanc cognitionem per modum intellectionis
20   6,  69|     pleniorem de obiecto vestigando cognitionem praebet, necessaria tamen
21   6,  73|           scilicet altioremque eius cognitionem — rationem paene percipi
22   7,  88|           religiosam et theologicam cognitionem tum ethicam et aestheticam
23   7,  98|            est adhibere universalem cognitionem boni in peculiari quadam