103-aperi | apert-confi | confl-diluc | dimos-fabul | facia-iniun | innit-missu | misur-perim | perit-quali | quamc-solid | solit-verge | vergi-xystu
bold = Main text
Chap., § grey = Comment text
1 Concl, 103 | 103. Philosophia, praeterea,
2 Concl, 104 | 104. Philosophica in disciplina
3 Concl, 105 | 105. His Litteris encyclicis
4 Concl, 107 | 107. Omnes rogamus ut penetralia
5 3, 34(29) | Insegnamenti, II, 2 (1979), 1111-1112.~
6 3, 34(29) | Insegnamenti, II, 2 (1979), 1111-1112.~
7 Pro, 6(4) | N. 4: AAS 85 (1993), 1136.~
8 7, 98(116) | N. 32: AAS 85 (1993), 1159-1160.~
9 3, 25(25) | 34: AAS 85 (1993), 1160-1161.~
10 5, 60(84) | Insegnamenti II, 2 (1979), 1177-1189; Discorso ai partecipanti
11 7, 82(101) | 57-61: AAS 85 (1993), 1179-1182.~
12 7, 82(101) | 61: AAS 85 (1993), 1179-1182.~
13 7, 97(115) | Insegnamenti, II, 2 (1979), 1183-1185.~
14 7, 97(115) | Insegnamenti, II, 2 (1979), 1183-1185.~
15 5, 60(84) | Insegnamenti II, 2 (1979), 1177-1189; Discorso ai partecipanti
16 4, 38(37) | Ibid. I, 20, 100, 1: SC 30, 124.~
17 6, 67(90) | Teologia Fondamentale a 125 anni dalla « Dei Filius » (
18 7, 99(120) | Cfr ibid., 7, l.m., 1282.~
19 7, 99(119) | Cfr ibid., 22, l.m., 1295-1296.~
20 7, 99(119) | Cfr ibid., 22, l.m., 1295-1296.~
21 4, 38(31) | Contra Celsum, 3, 55: SC 136, 130.~
22 7, 99(121) | Cfr ibid., 59, l.m., 1325.~
23 4, 38(31) | Contra Celsum, 3, 55: SC 136, 130.~
24 2, 17 | pervenerim, adhuc sum tecum (139[138],17-18). Cognoscendi cupiditas
25 2, 17 | pervenerim, adhuc sum tecum (139[138],17-18). Cognoscendi
26 5, 52(58) | Apostolici regiminis, DS 1440.~
27 5, 54(70) | 1990), 18: AAS 82 (1990), 1558.~
28 5, 52(57) | terrae Creator (5 Ianuarii 1586); Bullarium Romanum 4/4,
29 3, 34(29) | Castelli le 21 décembre 1613. Le Concile Vatican II ne
30 5, 52(57) | Inscrutabilis iudiciorum (1 Aprilis 1631): Bullarium Romanum, 6/1,
31 3, 25(24) | Confessiones, X, 23, 33: CCL 27, 173.~
32 5, 52(57) | Bullarium Romanum 4/4, Romae 1747, 176-179; Urbanus VIII,
33 5, 52(57) | Bullarium Romanum, 6/1, Romae 1758, 268-270.~
34 5, 52(57) | Romanum 4/4, Romae 1747, 176-179; Urbanus VIII, Inscrutabilis
35 5, 52(57) | Romanum 4/4, Romae 1747, 176-179; Urbanus VIII, Inscrutabilis
36 5, 52(59) | subscriptae (8 Septembris 1840), DS, 2751-2756; Theses
37 5, 52(60) | Augustini Bonnetty (11 Iunii 1855), DS 2811-2814.~
38 5, 52(61) | Breve Eximiam tuam (15 Iunii 1857), DS 2828-2831; Breve Gravissimas
39 5, 52(62) | ontologistarum (18 Septembris 1861), DS 2841-2847.~
40 5, 52(61) | Gravissimas inter (11 Decembris 1862) DS 2850-2861.~
41 5, 52(59) | subscriptae (26 Aprilis 1884), DS 2765-2769.~
42 Concl, 105(128)| 4: Opera omnia, Firenze 1891, t. V, 296.~
43 Concl, 103(125)| Evangelii nuntiandi (8 Decembris 1975), 20: AAS 68 (1976), 18-
44 Concl, 103(125)| Decembris 1975), 20: AAS 68 (1976), 18-19.~
45 5, 62(87) | VIII: Conc. Oecum. Decreta, 1991, 605-606.~
46 5, 60(84) | Pastores dabo vobis (25 Martii 1992), 52: AAS 84 (1979), 750-
47 1, 11(9) | adveniente (10 Novembris 1994), 10: AAS 87 (1995), 11.~
48 5, 52(57) | Concilium Toletanum I, DS 205; Concilium Bracarense I,
49 3, 26(26) | 1984), 9: AAS 76 (1984), 209-210.~
50 1, 14(20) | Prooemium et nn. 1. 15: PL 158, 223-224.226; 235.~
51 1, 14(20) | et nn. 1. 15: PL 158, 223-224.226; 235.~
52 1, 15(21) | religione, XXXIX, 72: CCL 32, 234.~
53 1, 14(20) | 15: PL 158, 223-224.226; 235.~
54 4, 44(50) | dictionem resumit: PL 17, 258.~
55 5, 52(57) | Romanum, 6/1, Romae 1758, 268-270.~
56 5, 52(57) | Romanum, 6/1, Romae 1758, 268-270.~
57 5, 60(82) | 1979), 8: AAS 71 (1979), 271-272.~
58 7, 96(112) | 1989): Ench. Vat. 11, nn. 2717-2811.~
59 5, 60(82) | 8: AAS 71 (1979), 271-272.~
60 5, 52(59) | 8 Septembris 1840), DS, 2751-2756; Theses a Ludovico
61 5, 52(59) | Septembris 1840), DS, 2751-2756; Theses a Ludovico Eugenio
62 5, 52(59) | subscriptae (26 Aprilis 1884), DS 2765-2769.~
63 5, 52(59) | 26 Aprilis 1884), DS 2765-2769.~
64 4, 38(36) | Ibid. VI, 7, 55, 1-2: PG 9, 277.~
65 7, 90(106) | 1979), 12: AAS 71 (1979), 280-281.~
66 7, 90(106) | 12: AAS 71 (1979), 280-281.~
67 5, 52(60) | 11 Iunii 1855), DS 2811-2814.~
68 5, 52(61) | tuam (15 Iunii 1857), DS 2828-2831; Breve Gravissimas
69 5, 52(61) | 15 Iunii 1857), DS 2828-2831; Breve Gravissimas inter (
70 5, 52(62) | 18 Septembris 1861), DS 2841-2847.~
71 5, 52(62) | Septembris 1861), DS 2841-2847.~
72 5, 52(61) | inter (11 Decembris 1862) DS 2850-2861.~
73 5, 52(61) | Decembris 1862) DS 2850-2861.~
74 7, 81(98) | 15: AAS 71 (1979), 286-289.~
75 Concl, 105(128)| omnia, Firenze 1891, t. V, 296.~
76 5, 53(63) | catholica Dei Filius, II: DS 3004; et can. 2,1: DS 3026.~
77 5, 53(65) | catholica Dei Filius, IV: DS 3017.~
78 5, 55(72) | omnino »: ibid., IV: DS 3018.~
79 Concl, 100(122)| catholica Dei Filius, IV: DS 3019.~
80 7, 80(97) | Symbolum, Definitio: DS 302.~
81 5, 53(63) | DS 3004; et can. 2,1: DS 3026.~
82 5, 55(72) | DS 3008, et can. 3.2: DS 3032. Ceterum idem Concilium
83 Pro, 2(1) | N. 19: AAS 71 (1979), 306.~
84 5, 50(55) | Christi Pastor aeternus: DS 3070; Conc. Oecum. Vat. II, Const.
85 Concl, 101(123)| 1979), 19: AAS 71 (1979), 308.~
86 3, 35 | 35. In contextu huius summi
87 5, 60(84) | 70-75: ASS 62 (1970), 366-368; Decr. Sacra Theologia (
88 5, 60(84) | 70-75: ASS 62 (1970), 366-368; Decr. Sacra Theologia (
89 4, 37 | 37. Dum mentionem facimus de
90 4, 39 | 39. Hac currente progressione,
91 4, 41 | 41. Diversi ergo fuerunt modi
92 5, 52(57) | Concilium Bracarense I, DS 459-460; Xystus V, Bulla Coeli
93 5, 52(57) | Concilium Bracarense I, DS 459-460; Xystus V, Bulla Coeli et
94 4, 47 | 47. Non est obliviscendum,
95 7, 97(114) | 1907), 26: ASS 40 (1907), 473.~
96 7, 89(105) | 1995), 69: AAS 87 (1995), 481.~
97 Concl, 105(130)| artt. 67-68: AAS 71 (1979), 491-492.~
98 Concl, 108(132)| Mariae Deiparae: PG 43, 493.~
99 5, 60(84) | art. 79-80: AAS 71 (1979), 495-496; Adhort. Ap. postsynodalis
100 5, 60(84) | 79-80: AAS 71 (1979), 495-496; Adhort. Ap. postsynodalis
101 5, 50 | 50. Ecclesiae ideo Magisterium,
102 5, 51 | 51. Hoc autem iudicium non
103 5, 54(68) | Augusti 1950): AAS 42 (1950), 562-563.~
104 5, 54(69) | Ibid., l.m., 563-564.~
105 5, 55(77) | Augusti 1950): AAS 42 (1950), 565-567: 571-573.~
106 5, 55(77) | AAS 42 (1950), 565-567: 571-573.~
107 5, 55(77) | 42 (1950), 565-567: 571-573.~
108 5, 58 | 58. Quae feliciter consecuta
109 5, 60(84) | Ianuarii 1972): AAS 64 (1972), 583-586.~
110 5, 60(84) | 1972): AAS 64 (1972), 583-586.~
111 5, 54(66) | Septembris 1907): ASS 40 (1907), 596-597.~
112 5, 54(66) | 1907): ASS 40 (1907), 596-597.~
113 5, 60 | 60. Concilium Oecumenicum Vaticanum
114 Concl, 106(131)| Università di Cracovia per 600o anniversario dell'Alma Mater
115 5, 60(84) | Insegnamenti III, 2 (1980), 604-615); Discorso ai partecipanti
116 5, 62(87) | Conc. Oecum. Decreta, 1991, 605-606.~
117 5, 62(87) | Oecum. Decreta, 1991, 605-606.~
118 5, 60(84) | Insegnamenti III, 2 (1980), 604-615); Discorso ai partecipanti
119 4, 41(41) | 1989), 25: AAS 82 (1990), 617-618.~
120 4, 41(41) | 25: AAS 82 (1990), 617-618.~
121 4, 43(47) | 1974), 8: AAS 66 (1974), 680.~
122 4, 44(52) | 1974), 8: AAS 66 (1974), 683.~
123 7, 94(111) | Aprilis 1964): AAS 56 (1964), 713.~
124 6, 73 | 73. His rebus consideratis,
125 6, 74 | 74. Ubertatis comprobatio huius
126 5, 60(84) | 1992), 52: AAS 84 (1979), 750-751. Cfr quoque quaedam
127 5, 60(84) | 52: AAS 84 (1979), 750-751. Cfr quoque quaedam S. Thomae
128 4, 43(46) | Insegnamenti, XIII, 2 (1990), 770-771.~
129 4, 43(46) | Insegnamenti, XIII, 2 (1990), 770-771.~
130 1, 13(17) | Pensées, 789 (ed. L. Brunschvicg).~
131 7, 92(107) | Octobris 1962): AAS 54 (1962), 792.~
132 7, 84(103) | abbatis Ioachim, II: DS 806.~
133 7, 81 | 81. Animadverti oportet inter
134 3, 33(28) | Insegnamenti VI, 2 (1983), 814-815.~
135 7, 92(109) | n. 6: AAS 78 (1986), 815-816.~
136 7, 83 | 83. Priores hae postulationes
137 7, 86 | 86. Inculcata haec necessitas
138 5, 54(70) | artt. 48-49: AAS 80 (1988), 873: Congr. de Doctrina Fidei,
139 7, 88 | 88. Aliud expendendum est periculum,
140 7, 89 | 89. Haud minorum periculorum
141 5, 54(71) | VII-X: AAS 76 (1984), 890-903.~
142 5, 52(58) | Decr. Fidei catholicae, DS 902; Conc. Oecum. Laternanese
143 5, 54(71) | VII-X: AAS 76 (1984), 890-903.~
144 7, 91 | 91. Explanantes principia sententiarum
145 7, 93 | 93. Propositum princeps quod
146 7, 94 | 94. Respicit prima difficilis
147 7, 95 | 95. Non uni populo neque aetati
148 7, 96 | 96. Sinit, haec consideratio,
149 6, 79(95) | sanctorum, 2, 5: PL 44, 963.~
150 7, 99 | 99. Theologicum Ecclesiae opus
151 7, 84(103) | Lateranense IV, De errore abbatis Ioachim, II: DS 806.~
152 5, 54 | minusve e recto itinere aberrantes neque ignorare neque neglegere
153 5, 57 | doctrinisque philosophorum aberrantibus non se continuit. Pari cura
154 4, 43 | cogitationis »; ratio hominis nec abrogatur nec minuitur, cum fidei
155 5, 51 | et scientiae in Christo abscondi (cfr Col 2,3); quocirca
156 2, 16 | illius in corde suo et in absconditis suis intellegens, vadens
157 1, 12 | ingreditur tempus, Quod est Omne absconditur in parte, Deus hominis suscipit
158 2, 18 | ipse a veritate rerum plena absit de rebus, de earum origine
159 1, 13 | ipse cognoscatur ob suae absolutae transcendentiae auctoritatem,
160 3, 26 | addendum est quod prima veritas absolute certa nostrae exsistentiae,
161 5, 56 | omnia complectentibus et absolutis diffidunt, ii potissimum
162 3, 33 | invenire potest tantum in absoluto.28 Per facultates in mente
163 7, 80 | ipso generatum. Deus est Absolutus unus. De Bibliorum paginis
164 3, 32 | certitudinem nemo ab eo abstrahere potest. Nec dolor nec saeva
165 Pro, 6 | deliberationum, oculos a veritate abstraherent, cum laboris successum subitum
166 5, 62 | praecipuum habere momentum quod abstrahi non potest in studiorum
167 7, 88 | epistemologica omnem huic sententiae abstulit fidem, sed ecce novo renascitur
168 7, 89 | hominis visione, a qua longe absunt ethicae dubitationes nec
169 4, 40 | tam multa fabulosissima et absurdissima, quia demonstrari non poterant,
170 3, 26 | est philosophos adire qui absurdum profitentur nec confugere
171 2, 16 | conceptionibus insigniter altis abundant.~Non fortuito fit ut, cum
172 1, 10 | Col 1,15; 1 Tim 1,17) ex abundantia caritatis suae homines tamquam
173 1, 13 | licebit Revelationem mysteriis abundare. Sane quidem cuncta sua
174 Pro, 4 | et amplitudine sine ullis abusibus, agnoscere debet principatum
175 7, 86 | forma etiam rhetorico in abusu vocabulorum philosophicorum
176 7, 86 | Non utilis est similis abusus inquisitioni veritatis neque
177 4, 41 | Athenis et Hierosolymis? Quid Academiae et Ecclesiae? », 40 evidens
178 Concl, 105 | institutionem tradere, tam academicam quam pastoralem, ut peculiari
179 3, 34(29) | Discorso alla Pontificia Accademia delle Scienze, 10 Novembris
180 Pro, 2(1) | quibus distinguitur, propius accedamus ». N. 19: AAS 71 (1979),
181 4, 38 | vindicantis ius universale accedendi ad veritatem. Deiectis repagulis
182 4, 38 | Dei virtus et sapientia. Accedens autem Graeca philosophia
183 6, 76 | pepererunt. Ad propiora tempora accedentes, id memorare debemus quod
184 5, 61 | formalia. Huic rei praeterea accedit erratum iudicium quod circa
185 7, 93 | Filii Dei ponderationem acceditur: eo quod ipse factus est
186 4, 41 | excogitata. Illi in plenitudine acceperunt rationem apertam ad absolutum
187 3, 31 | orbis regionibus cotidie accepimus et quae, generaliter, uti
188 Pro, 6 | possumus quin simul ministerium acceptum deseramus. Fidei veritatem
189 4, 37 | Christiani ad philosophiam accesserunt, merito memorari decet statum
190 6, 70 | exhibent diversas ad veritatem accessiones, quae perutiles sunt homini,
191 6, 72 | christiana doctrina antea non accessit, nova exsurgunt inculturationis
192 4, 38 | reservata. Quandoquidem accessus ad veritatem bonum est quod
193 2, 16 | quemadmodum philosopho accidebat Ionico vel sapienti Aegyptio;
194 Pro, 1 | explicatum est — neque aliter accidere potuit — intra prospectum
195 7, 86 | theologica, singulas notiones accipere solet diversis perceptas
196 7, 88 | ob causam morali ratione accipi posse.~
197 Concl, 108 | philosophica disciplina, in his accipiendis quae Evangelii veritas suppeditat,
198 3, 31 | et culturae institutionem accipit, verum etiam plurimas veritates,
199 4, 45 | unitatem, causam cognitionis accommodatae ad altissimas speculationis
200 4, 41 | fabularum et ad modum excedentem accommodatius sese aperire. Mens igitur
201 6, 68 | et socialis condicionibus accommodentur, oportet Christianus suam
202 7, 87 | studet sermonem theologicum accommodum et pervium reddere aequalibus
203 7, 81 | incitamentum ut suae ipsius naturae accomodetur. Id agens, enim, non erit
204 4, 38 | quemque et rusticissimum » 31 accusare ausus est. Causa huius contemptionis
205 4, 47 | Haec videtur esse summa acerbissimae condicionis exsistentiae
206 4, 43 | quasi prophetica ingenii acie praeditus erat, quaestionem
207 1, 14 | quaerebam, aliquando mentis aciem omnino fugeret, tandem desperans
208 4, 36 | universalia, non amplius acquieverunt fabulis antiquis, sed voluerunt
209 5, 60 | mundi et Dei cognitionem acquirendam manuducantur, innixi patrimonio
210 4, 44 | ponitur virtus intellectualis acquisita. Nam illa acquiritur studio
211 3, 33 | perscrutatio non tantum destinatur acquisitioni veritatum quarundem partium
212 Concl, 101 | occursu atque ab earum ipsarum acquisitionum permutationibus manarunt.
213 5, 63 | Nostris Litteris Encyclicis, acre studium confirmare, quod
214 6, 76 | quod sine hac Dei verbi acri opera, philosophiae recentioris
215 Concl, 106 | collustrent quae securior acriorque fit propter adiumentum quod
216 4, 43 | nequeunt.44~Thomas adhuc acrius denotat naturam, obiectum
217 1, 12 | comprobare possumus Dei acta pro hominibus. Nos enim
218 3, 24 | 24. Lucas Evangelista in Actibus Apostolorum narrat Paulum,
219 7, 92(109) | operatur, idque ex eius actione in homine promanat. Hac
220 5, 51 | vel imminuere quaslibet actiones velit. Immo eius cohortationes
221 7, 81 | universalemque addit sensum ipsius actionibus in terris. Hanc ob causam
222 2, 16 | rationis deiciat aut eius actionis regionem deminuat, sed tantummodo
223 6, 69(92) | Gaudium et spes, 15; Decr. de activitate missionali Ecclesiae Ad
224 7, 97 | essendi est philosophia actuosa seu dynamica quae ipsis
225 2, 16 | proferatur qui in illis operatur.~Acuit interiorem intuitum fides
226 5, 51 | magisque sub fidei lumine acumen iudicii deposcitur. Quod
227 2, 22 | melius percipiamus quam sit acuta Librorum Sapientialium deliberatio.
228 7, 82 | attingat veritatem, per illam adaequationem rei et intellectus quam
229 1, 12 | dedit quam primus respuerat Adamus (cfr Rom 5,12-15). Hanc
230 3, 27 | interrogationes aut ulteriora addenda. Opiniones animos allicere
231 3, 26 | vitae vitari nequeat.26 Huc addendum est quod prima veritas absolute
232 Concl, 106 | Credentibus praesertim animum addere volumus, qui in philosophica
233 7, 93 | parte dumtaxat novae, quibus addi non potest solutio neglectis
234 5, 54 | originem traxisse; simul addidit tales errores non simpliciter
235 4, 44 | Angelicum ut duas alias additicias formas sapientiae obliviscatur:
236 5, 51 | constitutivis et historicis additis, multo incertius interdum
237 2, 17 | Alia hoc ad musivum opus additur tessella a Psalmista cum
238 3, 29 | exsistentiam in discrimen adducat. Sufficit ut inquiratur
239 7, 84 | nos potest, ad nullam nos adducens affirmationem simpliciter
240 Pro, 6 | laetitiam.~Ad hoc inceptum Nos adducit conscientia in primis quae
241 4, 44 | sanctus Thomas nulla adductus utilitate, veritatem dilexit.
242 3, 26 | sufficiunt ut quaestio adeo dramatica de sensu vitae
243 3, 32 | quas aliae personae sunt adeptae. Hac in re agnoscenda est
244 3, 32 | interpersonali relatione adeptas ad rerum gestarum vel philosophiae
245 Pro, 5 | imminuantur quas homo se iam adeptum esse putaverat. Licita sententiarum
246 7, 90 | secum etiam longinquitatem adferre ab obiectiva veritate ac,
247 1, 13 | auctoritatem, secum etiam adfert credibilitatem eorum quae
248 7, 83 | consuetudine historica. Adfirmare id dumtaxat interest realitatem
249 7, 82 | Testamento, insunt loci et adfirmationes indolis omnino ontologicae.
250 3, 25 | obligatio eidemque cognitae adhaerescendi ».25~Valores igitur, selecti
251 6, 71 | quibus destinatur fidei adhaesionem requirit, non impedit quominus
252 6, 73 | theologico sermone simpliciter adhibenda; decretorium est quod fidelis
253 5, 61 | in suis inquisitionibus adhibendas invitantur, id tamen intellegi
254 7, 98 | unicam rerum iudicationem adhibens, quae cum christiana vitae
255 1, 15 | dicta libri Deuteronomii adhiberi licet: « Mandatum hoc, quod
256 6, 77 | quemadmodum supra dictum est, adhibetur, saeculorum decursu iuvit
257 7, 96(112) | Conciliis Oecumenicis non solum adhibitas, sed etiam sancitas esse,
258 6, 66 | profecto, intellectivis adhibitis notionibus quae critico
259 7, 96 | vi sermonum conceptuumque adhibitorum in conciliorum definitionibus.
260 Pro, 3 | culturae in orbe Occidentali adhibuit philosophia, facere haud
261 7, 82 | hominis comprobetur facultas adipiscendae veritatis cognitionis; quae,
262 6, 72 | mentem ad eam experientiam adipiscendam, quae, temporis spatiique
263 3, 26 | Necesse non est philosophos adire qui absurdum profitentur
264 6, 72 | haudquaquam significat ceteros aditus excludi. Hodie, quotiescumque
265 6, 75 | illegitimum est: veritatis adiumenta respuere, quae ex divina
266 1, 13 | in Revelatione occurrunt. Adiuvant ea ut altius perquiratur
267 1, 14 | hanc autem deliberationem adiuvare nos festinat unum ex fecundissimis
268 7, 88 | temporum technologiae plurimum adiuverunt ut mens scientistica disseminaretur
269 7, 97 | etiam recentioris utilitates adlatas, omni omissa opportunitate
270 7, 94 | veritatem communicat, ea admirabili « indulgentia » quae logicam
271 Concl, 106 | subinde afficiamur. Dum admiramur ac simul incitamus hos scientificae
272 3, 32 | testimonium ad hodiernum diem admirationem moveat, auditionem inveniat
273 3, 27 | adventat pro omnibus, quo, sive admittitur sive non, necesse est ut
274 5, 58 | sancti Thomae operum cognitio admodum progressa est atque innumeri
275 5, 54 | semel hanc rem agitavit, admonens de rationalismi blanditiis.
276 4, 37 | vertit, cum Colossenses ita admonet: « Videte, ne quis vos depraedetur
277 Pro, 1 | vitae nostrae elementum. Admonitio illa Gnwqi seauton in superliminari
278 Concl, 100 | exercet, simul stimulum admovet ad inquisitionem producendam
279 1, 9 | Sensuum enim haec perceptioni adnititur nec non experientiae ac
280 6, 76 | elementa necessitas quoque adnumeratur perquirendi rationalitatem
281 3, 25 | ut quisquis ipse sit et adolescat uti adultam et sapientem
282 4, 46 | vestigandis mens positivistica adolevit, quae non modo discessit
283 7, 81 | finem eos concurrere cogit adque sensum ultimum. Haec sapientialis
284 6, 72 | Quod de India dictum est, adscribitur patrimonio praestantium
285 6, 75 | ingenitae humanae debilitati adscribuntur, haec affectatio est sustentanda
286 1, 13 | eorum quae revelat. Sua fide adsensum suum huiusmodi testificationi
287 1, 13 | enim veritatis certitudinem adsequitur veritas in eaque vivere
288 7, 96 | notiones universalem suam adservare cognoscendi vim proindeque
289 2, 22 | Hominis rationi ergo illa adsignatur facultas quae excedere videtur
290 2, 17 | est, ad infinitam tamen adspiret ubertatem quae ultra iacet,
291 6, 71 | Pentecostes Hierosolymis adstabant. Cum Apostolos audivissent,
292 7, 99 | theologiam sibi etiam catechesis adsumat maius quoddam pondus: in
293 3, 31 | ratione, credit. Nihilominus adulescentia et personae maturatio efficiunt
294 3, 29 | simul quo modo in mente adumbrationem servet saltem illarum responsionum.
295 Pro, 3 | sensu et ei responsio iam adumbretur: quapropter unum ipsa reperitur
296 5, 55 | sancta cum Pastoribus suis adunata, in doctrina Apostolorum
297 7, 85 | temporis praecipuos fructus adveniat. Philosophus si hanc traditionem
298 1, 11(9) | Litt. Ap. Tertio millennio adveniente (10 Novembris 1994), 10:
299 2, 22 | mentis » ad Deum cognoscendum advenire. Nam ipse per creaturas
300 2, 19 | intellectu suo non eo usque advenit homo ut Deum omnium Conditorem
301 7, 84 | inquisitionibus eo dumtaxat adveniunt ut explicent quo pacto intellegatur
302 3, 27 | illis satisfacere. Momentum adventat pro omnibus, quo, sive admittitur
303 2, 22 | ipsius captiva. Christi dein adventus salutis eventus fuit quo
304 3, 34(29) | procedit, numquam fidei revera adversabitur, quia res profanae et res
305 7, 90 | proprietatis, prius quam adversetur postulationibus et doctrinis
306 5, 56 | fit certus atque suadens advocatus.~
307 2, 16 | accidebat Ionico vel sapienti Aegyptio; tanto minus comprehendebat
308 6, 71 | Phrygiam quoque et Pamphyliam, Aegyptum et partes Libyae, quae est
309 2, 16 | peculiari quodam consilio Aegyptus et Mesopotamia faciunt ut
310 2, 17 | inter se ratio ac fides aemulentur: in altera enim altera invenitur
311 1, 12 | singulorum hominum manet aenigma insolubile. Ubi reperire
312 Pro, 2 | enim nunc per speculum in aenigmate, tunc autem facie ad faciem;
313 3, 32 | evidens reddit quod nos quoque aequa vi exprimere velimus.~
314 7, 87 | accommodum et pervium reddere aequalibus suis, affirmationibus et
315 7, 85 | recentioris atque huius aequalis temporis praecipuos fructus
316 4, 38 | inde ab exordiis nuntiavit aequalitatem omnium hominum coram Deo.
317 6, 76 | dignitatis christianus nuntius, aequalitatis ac libertatis hominum procul
318 2, 23 | Sermone philosophorum suorum aequalium usus, sanctus Paulus attingit
319 6, 74 | iure antiquae philosophiae aequarentur doctoribus. Id tum de Ecclesiae
320 5, 55 | cum sola Sacra Scriptura aequetur, hoc modo Ecclesiae doctrinam
321 7, 82 | phaenomenorum aut rerum aequivocarum haud idonea erit quae hoc
322 7, 88 | cognitionem tum ethicam et aestheticam scientiam. Praeteritis temporibus
323 7, 91 | est de notionibus ordinis aesthetici et socialis et technologici.
324 5, 50 | quae singulis philosophis aestimanda est, in commodum « rectae
325 7, 87 | nihilominus agnosci et uti tales aestimari, quantumvis spatio temporeve
326 5, 61 | hebetatio propterea quod minoris aestimata est non modo philosophia
327 7, 88 | criticum iudicium ex ethica aestimatione est omissum, scientistarum
328 6, 69 | quod recepit Ecclesia.~Hae aestimationes, quae ceterum in conciliari
329 4, 44 | Ecclesiae in ipso vidit et aestimavit ardens veritatis studium;
330 Pro, 5 | magni officium rationis aestimet ad proposita illa consequenda
331 Pro, 5 | regulis unis pragmaticis aestimetur quae suapte natura experimentis
332 7, 95 | 95. Non uni populo neque aetati uni destinatur Dei verbum.
333 1, 12 | resurrectione Ipse vitam aeternam dono dedit quam primus respuerat
334 5, 50(55) | Ecclesia Christi Pastor aeternus: DS 3070; Conc. Oecum. Vat.
335 4, 45 | Patrum doctorumque Medii Aevi cogitaverat atque exsecuta
336 4, 45 | Attamen, inde ab exeunte Medio Aevo legitima distinctio inter
337 2, 16 | in deversorio bonorum per aevum. Statuet filios suos sub
338 6, 65 | tam notiones quam nomina affecerint, ut ad rectas congruasque
339 6, 75 | condicione philosophia legitime affectat se sui iuris esse inceptum,
340 6, 75 | debilitati adscribuntur, haec affectatio est sustentanda et roboranda.
341 5, 52 | idcirco censura aequabiliter affecti hinc fideismus 59 et traditionalismus
342 7, 86 | illius hominis describitur affectio qui, in investigando, in
343 7, 81 | scepticismi atque indifferentiae affectionem transit vel etiam varias
344 7, 84 | non dispici potest hoc in affectu confirmatio illius discriminis
345 2, 18 | cfr Prv 1,7) rectumque affectum sumat de se deque rebus
346 7, 91 | altiorem investigationem affectuum cognitionis, existentialem
347 5, 60 | ceteris creaturis ratio affertur atque eius rationis transcendens
348 Concl, 106 | admiratione nos subinde afficiamur. Dum admiramur ac simul
349 Concl, 103 | traditionis christianae culturas afficiunt. Haec quoque consideratio
350 5, 52 | opinionibus quibusdam quae affirmabant animas praeexsistere, 56
351 7, 91 | post-moderna » appellantur nunc affirmans nunc negans esse potest,
352 6, 69 | fidem et culturam sensum, affirmant theologiam esse convertendam
353 2, 23 | fortitudinis; at sanctus Paulus affirmare non haesitat: « Cum enim
354 7, 91 | contrario, principii immanentiae affirmatio, quae veluti media subiacet
355 7, 84 | ad nullam nos adducens affirmationem simpliciter veram; alioquin
356 7, 88 | sensu destitutas iudicabant affirmationes metaphysicae indolis. Censura
357 6, 75 | philosophandi autonomiam affirmet, ipsa sibi arrogat ius quidlibet
358 3, 24 | philosophorum sedes, simulacris affluebat, quae diversa idola ostentabant.
359 6, 72 | refertur thesauro culturarum Africae translaticiarum, quae verbis
360 Concl, 101(123)| tractare, quasi de quibusdam agatur notionum eius collectaneis:
361 6, 72 | fiat. Hac in discretione agenda, quae ex conciliari Declaratione
362 5, 55 | theologicam inquisitionem agendam iudicantur. Id potissimum
363 6, 73 | comprehensionem. Omnino porro liquet, agendo has intra duas res — Dei
364 7, 81 | naturae accomodetur. Id agens, enim, non erit dumtaxat
365 2, 16 | eventibus visibilem fieri agereque Deum Israelis. Fieri itaque
366 3, 34(29) | aide ses intuitions, en agissant au plus profond de son esprit ».
367 6, 76 | provinciam laxiorem.~Has agitantes rationes, philosophi haud
368 7, 98 | sua in regione quaestiones agitare poterit — cuius generis
369 7, 80 | tristissimum, in Bibliis agitatur, ubi illud dicitur haud
370 5, 54 | plus quam semel hanc rem agitavit, admonens de rationalismi
371 6, 76 | id memorare debemus quod agnitum est momentum quod induit
372 5, 55 | possidendam in Deum credendi, non agnoscat. Hodie pervagata opinio
373 1, 13 | Deo. Id poscit ut Ille sua agnoscatur in divinitate, sua in transcendentia
374 6, 67 | ducitur ad exsistentiam agnoscendam cuiusdam viae quae est fidei
375 Concl, 102 | huius temporis homo sic agnoscet se tanto esse humaniorem
376 2, 19 | Sap 13,5). Primum ideo agnoscitur divinae Revelationis stadium
377 Concl, 104 | eorum vero Auctorem nondum agnoscunt, neque illos qui Ecclesiae
378 4, 45 | generalem, scepticam et agnosticam diffidentiam profiteri coeperunt,
379 Pro, 5 | Multiplices hinc enatae sunt agnosticismi et relativismi formae quibus
380 5, 54 | notiones, quae phaenomenismum, agnosticismum et immanentismum redolebant.66
381 4, 45 | viri docti qui necessariam agnoverunt autonomiam qua philosophia
382 7, 85 | radices in ipsam traditionem aguntur, permittitur nobis hodie
383 3, 34(29) | stimule, qui prévient et aide ses intuitions, en agissant
384 4, 45 | conferri potuit. Sanctus Albertus Magnus et sanctus Thomas,
385 4, 38 | propositum, secundum auctorem Alexandrinum, non est perficere vel confirmare
386 4, 38 | invenisse. Pariter Clemens Alexandrinus Evangelium appellavit «
387 Pro, 4 | item sunt communes. Haec aliaque argumenta demonstrant, variis
388 6, 72 | Sinensium et Iaponensium aliarumque Asiae Nationum itemque refertur
389 5, 51 | laboriosum ingenitas ac non alienabiles facultates rationis agnoscere,
390 5, 60 | apposite afferuntur causae, non alienabili praesertim personae spectata
391 4, 47 | praevideri non possit — « alienationi », quatenus illis, qui eos
392 5, 50 | demonstrare debet id quod fidei alienum oriri potest in quadam philosophica
393 3, 24 | sculptura, architectura aliique fructus eius fecundae mentis
394 | alios
395 7, 96(112) | illuxit. Quare mirum non est aliquas huiusmodi notiones a Conciliis
396 | aliqui
397 | Aliquo
398 5, 60 | necessitatibus contendere et causas aliquorum morum intellegere debebunt,
399 | alium
400 | Alius
401 3, 33(28) | esistenza, ad ogni istante, alle sue tappe salienti e decisive
402 3, 27 | addenda. Opiniones animos allicere possunt, non vero illis
403 7, 97 | nihilominus semper quis allicitur ut has intellegat veritates
404 Concl, 105 | potest, quodque nos omnes alligat, ut opem sincere profundeque
405 Concl, 106 | possumus quin scientiae peritos alloquamur, qui suis inquisitionibus
406 1, 10 | suae homines tamquam amicos alloquitur (cfr Ex 33,11; Io 15,14-
407 3, 33(28) | ultima e più esauriente, allora la ragione umana tocca il
408 Concl, 106(131)| per 600o anniversario dell'Alma Mater Jagellonica (8 Iunii
409 6, 74 | enituerunt, qui scripta sic altae speculativae praestantiae
410 3, 24 | diversa idola ostentabant. In altare quoddam repente mentem intendit
411 Concl, 102 | exsistentiae significationen. Harum altarum rationum in prospectu, quas
412 5, 59 | ediderant. Fuerunt qui sic altas summas composuerunt ut nihil
413 1, 9 | confundi neutramque earum alteram reddere supervacaneam: «
414 7, 96(113) | quodammodo deformantes seu alterantes ». S. Congr. Pro Doctrina
415 3, 32 | deditionis et fidelitatis erga alterum. Hac in fidelitate, cuius
416 Pro, 5 | intuitum suum attollere in altiora posset ut veritatem exsistentiae
417 2, 18 | autem eo perveniens. Ex hac altiore cognitionis forma profectus,
418 6, 73 | res — Dei verbum scilicet altioremque eius cognitionem — rationem
419 4, 38 | aperte superata est notio altioris societatis, cui apud antiquos
420 2, 16 | conceptionibus insigniter altis abundant.~Non fortuito fit
421 4, 45 | cognitionis accommodatae ad altissimas speculationis formas, omnino
422 7, 99 | fecunditatem in fide communicanda altiusque in ea comprehendenda.~
423 5, 60 | disciplinae ita tradantur ut alumni imprimis ad solidam et cohaerentem
424 5, 62 | theologicorum ratione et in alumnorum apud Seminaria institutione.
425 6, 71 | exemplarium pepererunt. Culturae aluntur bonorum communicatione,
426 Concl, 106 | indigent. Ecclesia attente et amabiliter eorum inquisitiones spectat;
427 Pro, 2(1) | etiam idem valet atque eam amare et curare, quo penitius
428 2, 23 | similiter clarus elucescit ubi ambae ipsae congredi possunt.~
429 6, 74 | doctrinis. De hoc autem non est ambigendum: horum doctorum spiritalis
430 7, 81 | hominum animus quadam forma ambiguae cogitationis occupetur,
431 7, 91 | translatum, at certa semper ambiguitate signatum, tum quia iudicium
432 6, 76 | legitima est, dummodo ipsa in ambiguum ne detrahatur: id enim non
433 4, 44(50) | II, 109, 1 ad 1 ubi notam Ambrosiastri In 1 Cor 12, 3 dictionem
434 5, 57 | distinguens, utramque tamen amice consocians, utriusque tum
435 3, 33 | fidenti dialogo et authentica amicitia esse sustentandam. Suspicionis
436 3, 33 | philosophorum qui tenebant amicitiam esse inter contextus magis
437 1, 10 | caritatis suae homines tamquam amicos alloquitur (cfr Ex 33,11;
438 5, 57 | sive paedagogico usu nihil amiserunt utilitatis; primum ex omnibus
439 7, 98 | crisis circa veritatem. Amissa notione veritatis universalis
440 5, 56 | vestigationisque desiderium non amittantur, quae cum audacia novos
441 6, 79 | percontandi facultatem numquam amittere debet, sibi omnino conscia
442 Pro, 4 | ac, paulatim, facultatem amitteret vitae reapse personalis
443 Concl, 108 | suppeditat, nihil suae autonomiae amittit, sed omnes suas inquisitiones
444 7, 90 | coniunguntur simul aut simul misere amittuntur.106~
445 4, 42 | formam quae magis magisque amore incenditur erga ea quae
446 2, 23 | homo quo pacto vitae fons amorisque mors esse possit, verumtamen
447 7, 90 | solitudinis ad desperationem. Amota enim semel hominis veritate,
448 5, 61 | philosophiam segregandi vel amovendi in pastorali institutione
449 4, 36 | doctrinae classicae sunt amplexi, consilium exstitit expurgandi
450 5, 57 | rationem repetiit atque amplificavit, idemque philosophicas cogitationes
451 7, 81 | magis hodie poscitur quia amplior technicae humani generis
452 2, 20 | significationem tum solum cum notiones ampliorem in rerum prospectum proiciuntur,
453 7, 81 | suam reperiat sapientialem amplitudinem quaerendi novissimum ac
454 7, 81 | ultimum. Haec sapientialis amplitudo eo magis hodie poscitur
455 7, 84 | universali — etiam vocibus analogicis tamen non ideo minus significantibus —
456 7, 83 | certoque, licet imperfecto et analogico. Ita quidem metaphysica
457 7, 83 | indolis sapientialis tum etiam analyticae; est necessitas praesertim
458 6, 77 | adiumentum a Patrum usque aetate ancilla theologiae vocitata est
459 6, 77 | experimentalibus quasi de « ancillis primae philosophiae » dissereret.
460 4, 43 | supernaturalem fidei indolem, Doctor Angelicus non est oblitus ipsius rationabilitatis
461 1, 15 | non logicae technocraticae angustias; extrema est facultas quae
462 Concl, 102 | verum 124 inveniendique anhelitum versus summam consummatamque
463 3, 35 | relatio duplicem secumfert animadversionem, eo sensu quod veritas quae
464 6, 66 | intellectus fidei ponderatur, animadvertendum est apprime divinam Veritatem «
465 7, 81 | 81. Animadverti oportet inter significantiora
466 5, 54 | consideranda opera, qui animadvertit modernismi fundamentum illas
467 2, 21 | rationis humanae limitibus. Animadvertitur illud, verbi gratia, iis
468 7, 88 | subtrahuntur quas rationale animal, inde suis ab initiis in
469 7, 93 | suam ad constituendam et animandam Ecclesiam. Hoc in rerum
470 5, 52 | quibusdam quae affirmabant animas praeexsistere, 56 itemque
471 5, 54 | humanamque veritatem tuendi animisque inserendi hominum, has opinationes
472 1, 13 | non capis, quod non vides, animosa firmat fides, praeter rerum
473 4, 38 | ad sapientiam et omni ope annititur ad eam assequendam. Apud
474 Concl, 106(131)| Università di Cracovia per 600o anniversario dell'Alma Mater Jagellonica (
475 Concl, 108 | Exaltationis Sanctae Crucis, anno MCMXCVIII, Pontificatus
476 7, 85 | facientes quae iam complures annos Summi Pontifices docere
477 6, 74 | atque sanctus Augustinus annumerantur, tum de Doctoribus mediaevalibus,
478 Concl, 103 | evengelizationis proposita annumeravit. 125~Dum autem novae evangelizationis
479 Pro, 6 | Episcopatu Fratres quibuscum annuntiandi communicamus munus « in
480 3, 24 | ignorantes colitis, hoc ego annuntio vobis » (Act 17, 22-23).~
481 5, 60 | mysterii Patris eiusque anoris, hominem ipsi homini plene
482 4, 42 | luculentius efficitur sub impulsu Anselmianae interpretationis de intellectu
483 1, 11 | vivere nos et iam nunc id antecapere quod ipsius temporis erit
484 5, 62 | theologicorum curriculum antecedat temporis quoddam spatium,
485 6, 67 | Earum cognitio necessario anteponitur ad Dei revelationem suscipiendam.
486 | antequam
487 Pro, 5 | culturae tum historiae. Anthropologia, logica disciplina, scientiae
488 7, 89 | institutorum. Praeterea: ipsa anthropologica disciplina graviter afficitur,
489 1, 15 | veritas revelata locus iam anticipatus in hominum historia est
490 6, 74 | praestantiae reliquerunt, ut iure antiquae philosophiae aequarentur
491 Concl, 103 | peculiari ratione regiones antiquaeque traditionis christianae
492 6, 70 | exsistentiam.94 Eo quod culturae antiquarum consuetudinum repetunt valores,
493 Concl, 108 | plane intellexerunt sancti antiquitatis christianae monachi, a quibus
494 2, 16 | 20,5). Procul dubio, apud antiquum Israelem orbis eiusque ostenta
495 6, 74 | Ioannem Henricum Newman, Antonium Rosmini, Iacobum Maritain,
496 3, 28 | eiusmodi exsistentia metu et anxietate infestaretur. Homo igitur
497 6, 71 | ad veritatem evangelicam aperiant, unde incitamenta ad alios
498 1, 13 | iudicari posset nulla sese aperiendi voluntas ad id quod sinit
499 3, 25 | ipse se recludens sed sese aperiens ad eam accipiendam etiam
500 4, 36 | antiquis philosophis, iter aperientes ad nuntium et ad cognitionem
501 2, 22 | origo. Iterum Apostolus aperit quantopere cogitationes
|