Lib. Cap. Par.
1 1, proom, 5 | alias gentes necessaria, vix aliquos ex nobis ad senectutis
2 1, proom, 63| vero quod propius est, vix ulla perpetua praecepta
3 2, 1, 8 | Vix quicquam ex his in autumnum
4 2, 1, 23 | quod in corpore tenuiore vix evenit. ~
5 2, 4, 3 | inhorrescere, pus expuere, vix excreare, dolorem habere
6 2, 6, 16 | fallat. Non si quid itaque vix in millensimo corpore aliquando
7 2, 8, 29 | aliquid in natura spei, vix quicquam in medicina sit.
8 2, 8, 29 | cuiuscumque is aetatis est, vix sanescit: si vero aut mens
9 2, 8, 34 | intestinorum levitatem, vix ulla medicina periculo subtrahit. ~
10 2, 8, 40 | aestate; is morbus mediocris vix sanatur, vehemens sanari
11 2, 10, 7 | desideret, corpus autem vix pati posse videatur: sed
12 2, 17, 7 | cutis inhorrescat, quod vix fieri potest, si priora
13 3, 2, 7 | Neque dubium est, quin vix quisquam, qui non dissimulavit
14 3, 3, 3 | accedat; ac saepe aliae *** vix quicquam aut nihil remittant
15 3, 3, 6 | remissionum modo liberalia, modo vix ulla sunt. ~
16 3, 5, 7 | paresne per omnia sint, quod vix fieri potest, an inpares.
17 3, 15, 3 | tamen etiam febre liberatus vix refectioni valebit: adeo,
18 3, 27, 1b | Aliud curationis genus vix umquam sanitatem restituit,
19 4, 5, 9 | vinum redire. Post quae vix fieri potest, ut idem incommodum
20 4, 7, 1 | sed corpus aridum est, vix spiritus trahitur, membra
21 4, 10, 1 | se quoque male habere, et vix, cum vetus facta est, eliditur.
22 4, 16, 1 | sanescunt, aut certe cicatricem vix recipiunt: in intenta ambulatione
23 4, 18, 2 | bibere oportet et vomere. Vix umquam fit ne vomitus sequatur:
24 4, 26, 3 | siti, fame, vomitu niti: vix enim fieri potest, ut post
25 4, 27a, 1 | tormento crudelior, ubi urina vix et non nisi magna vi exprimitur.
26 4, 30, 1 | dolores, ubi inveteraverunt, vix citra ustionem finiuntur.~
27 5, 26, 3a | Vix autem ad sanitatem perveniunt,
28 5, 26, 31e | sunt, balbutiendo tamen vix sensus suos explicant; incipit
29 5, 27, 3b | cucurbitula non est, quod tamen vix incidere potest, tum quodlibet
30 5, 28, 14a | fabae magnitudinem excedit. Vix unum tantum eodem tempore
31 5, 28, 1 | sanguinis mittunt; magnitudine vix umquam lupini modum excedunt.
32 5, 28, 14d | et clavi sine curatione vix umquam desinunt. Acrochordon,
33 5, 28, 19b | difficillimam recipiunt, ultimum vix umquam sanescit; ac si quid
34 6, 4, 2 | fere in infantibus. - Illud vix umquam sine curatione, hoc
35 6, 6, 1b | minime cum dolore est, sed vix ante vicensimum diem tollitur,
36 6, 6, 23 | sphaerion vetustis ulceribus et vix ad cicatrices venientibus
37 6, 6, 27a | in aliis longa et quae vix umquam finiatur. - In hoc
38 6, 6, 39c | apparere cuilibet potest, vix ullum ex is, quae supra
39 6, 8, 1a | appellant, sciri quidem debet vix ei malo posse succurri.~
40 7, 3, 4 | secuntur: sed quia magno malo vix sine ferro mederi licet,
41 7, 5, 4b | dentibus quoque eiciendis est. Vix umquam ita telum non sequitur:
42 7, 7, 1a | pingues gravesque, quae vix attollere oculos sinunt,
43 7, 7, 4c | relinquatur, quod exulceratum vix ullam recipiat curationem;
44 7, 7, 8d | palpebrae foramina adfecto vix fieri potest, ut gluten,
45 7, 7, 14a | hac atque illac movetur, vix umquam succurritur.~14b.
46 7, 7, 15b | perveniunt. Lata etiam capita vix medicinae patent.~15c.
47 8, 2, 5 | osse pectoris est, quia vix, etiam si recte cessit curatio,
48 8, 3, 5 | integrum os relinquatur. Vix umquam nigrities, interdum
49 8, 4, 22 | supercilia est: ibi enim vix fieri potest, ut non per
50 8, 20, 5 | sint, si suum robur habent, vix admittere; si non habent,
|