Lib. Cap. Par.

 1     1,   9, 4  |     omnibus plenis; erectiorque mens est, et melius concoquitur,
 2     2,   7, 21 |      neque sensus eius est, his mens labat. Si in ventrem sanguis
 3     2,   8, 29 |       vix sanescit: si vero aut mens laesa est, aut nervorum
 4     3,   2, 3  |      tardior sensus, si pigrior mens, si percurrit corpus frigus
 5     3,   6, 1  | stomachus hunc respuit, etiamsi mens concupiscit: de potione
 6     3,  18, 2  |     accessionis impetu protinus mens redit. Neque id genus morbi
 7     3,  18, 3  |      accipit: perfecta est, ubi mens illis imaginibus addicta
 8     3,  18, 11 |     stulte dicentur, ad meliora mens eius adducenda. Interdum
 9     3,  18, 16 |  sanguis ante missus est, neque mens constat, neque somnus accedit,
10     3,  18, 22 |        mutatio, cum ab eo statu mens, in quo fuerat, abducta
11     3,  18, 23 |   mutare debere regiones et, si mens redit, annua peregrinatione
12     3,  19, 1  |  phrenetici transeunt: siquidem mens in illis labat, in hoc constat.
13     3,  20, 1  |       prompta ad omnem audaciam mens est: in hoc marcor et inexpugnabilis
14     3,  24, 5  |       ludis, lascivia, per quae mens exhilaretur; ob quae regius
15     3,  26, 1  |    videmus, quorum et corpus et mens stupet. Fit interdum ictu
16     3,  27, 1b |        si non redit et motus et mens, nihil spei superest; si
17     5,  26, 26a|       corporis. Protinusque, si mens homini consistit, si nulla
18     8,   4, 1  |       etiam torpor accessit, si mens non constat, si nervorum