Lib. Cap. Par.

 1     2,   8, 29 |  cuiuscumque is aetatis est, vix sanescit: si vero aut mens laesa
 2     2,  10, 15 |          incisa neque coit neque sanescit; interdum etiam, ut sanguis
 3     5,  26, 6  |       anni tempus; quia facilius sanescit puer vel adulescens quam
 4     5,  28, 4b |    inaequaliter tamen; mediumque sanescit extremis procedentibus.
 5     5,  28, 5  | periculum affert, sed non facile sanescit. Interdum tenuis cicatrix
 6     5,  28, 18b|         rotunda est, difficilius sanescit: nisi sublata est, in inpetiginem
 7     5,  28, 18b|       saliva cotidie defricatur, sanescit: maior commodissime murali
 8     5,  28, 19b|    recipiunt, ultimum vix umquam sanescit; ac si quid ei vitio demptum
 9     6,   6, 39b|      herba restitui, quod per se sanescit. Eorumque ergo sanguis nostros
10     7,   4, 4b |          incidit; simulque et id sanescit, quod a lino relictum est
11     7,   5, 1b |          mucro transit, facilius sanescit quod pervium est, quia utrimque
12     7,   7, 8c |         Facillime autem id genus sanescit. Quidam aiunt acu transui
13     7,  13, 1  |         tum ulcus sub linamentis sanescit. ~2.
14     7,  32, 1  |         atque ita per se uterque sanescit. Si vero fuit ulcus in digito
15     8,   4, 7  |        tamen magno negotio cutis sanescit, etiamsi frustra secta est.