|
1.
Gestatio quoque longis et iam inclinatis morbis aptissima est; utilisque est et
iis corporibus, quae iam ex toto febre carent sed adhuc exerceri per se non
possunt, et iis, quibus lentae morborum reliquiae remanent neque aliter
eliduntur. Asclepiades etiam in recenti vehementique praecipueque ardente febre
ad discutiendam eam gestatione dixit utendum.
2. Sed id
periculose fit, meliusque quiete eiusmodi impetus sustinetur. Si quis tamen
experiri volet, sic experiatur: si lingua non erit aspera, si nullus tumor,
nulla durities, nullus dolor visceribus aut capiti aut praecordiis suberit. Et
ex toto numquam gestari corpus dolens debet, sive id in toto sive in parte est,
nisi tamen solis nervis dolentibus, neque umquam increscente febre sed in
remissione eius.
3.
Genera autem gestationis plura sunt adhibendaque sunt et pro viribus cuiusque
et pro opibus, ne aut inbecillum hominem nimis digerant, aut humili desint.
Lenissima est navi vel in portu vel in flumine, vehementior vel in alto mari
navi vel lectica, etiamnum acrior vehiculo: atque haec ipsa et intendi et
leniri possunt.
4.
Si nihil eorum est, suspendi lectus debet et moveri: si ne id quidemst, at
certe uni pedi subiciendum fulmentum est, atque ita lectus huc et illuc manu
inpellendus.
Et levia quidem genera exercitationis infirmis conveniunt, valentiora vero
iis, qui iam pluribus diebus febre liberati sunt, aut iis, qui gravium morborum
initia sic sentiunt, ut adhuc febre vacent (quod et in tabe et in stomachi
vitiis, et cum aqua cutem subit, et interdum in regio fit), aut ubi quidam
morbi, qualis comitialis, qualis insania est, sine febre quamvis diu manent.
5.
In quibus adfectibus ea quoque genera exercitationum necessaria sunt, quae
conprehendimus eo loco, quo, quemadmodum sani neque firmi homines se gererent,
praecepimus.
|