Lib. Cap.

 1    1, 1 |            invidia et cetera quibus mens humana turbatur sed cum
 2    1, 4 | intelligentia et uoluntas in quibus mens habet in se quamdam imaginem
 3    2, 2 |         egreditur quando unaquaeque mens sua studia neglegens actiones
 4    2, 2 |   iniquitatem respicit. Et quia cum mens a culpa resipiscit afficitur
 5    4, 10|      communicandum hortor, si tamen mens in affectu peccandi non
 6    6, 1 |           ut sciat animum ut velit, mens autem uocata quod emineat
 7    6, 1 |             quod excellit in anima. Mens uocatur tamquam caput eius
 8    6, 1 |           est anima. Nam et memoria mens est. Unde et in memores
 9    6, 1 |          vult animus est, dum scit, mens est, dum recolit memoria
10    6, 1 |          lingua spiritus meus orat. Mens autem mea sine fructu est.
11    6, 1 |           ne inlicitas cogitationes mens proferat. Et pulchram animae
12    6, 1 |            opere est, ne quid in eo mens corporeum suspicetur. In
13    6, 1 |           mihi spina. Quia scilicet mens ad lamentum vertitur ut
14    7, 5 |            spiritus hominis, id est mens et ratio quae animam regit
15    8, 6 |           evangelicam. Via ergo est mens sedulo malarum cogitationum
16    9, 27|           non negatur, quia nimirum mens cum in contemplationis sublimitate
17   14, 27|          corpus in tabernaculo, sic mens habitat in cogitatione,
18   15, 4 |         interimunt. Unde et Lucanus mens hausta nulla saniae polluta
19   17, 2 |             et ebullit. Et perversa mens quando per increpationem
20   17, 7 |          designat. Quorum uidelicet mens principaliter in summis
21   17, 12|   innovatione fervoris. Nescit enim mens per torporem veterescere.
22   20, 14|            roboratur. Et pro oculis mens incenditur, ut repugnandi
23   21, 18|          qua mollitur quiescit quia mens in illa fidelium spem superne
24   21, 19|       sumpsit intelligtur, per quam mens heretica sensum doctrinae