Liber, Caput

 1        I, X    |        credi, non potuit tamen sanctae paupertatis confessor sine
 2        I, XVI  |    sanctumque corpus usu fieri sanctae uoluntatis, qua inconcussa
 3        I, XVIII|      non amittitur. Quin etiam sanctae continentiae bonum cum inmunditiae
 4        I, XXVI |         Sed quaedam, inquiunt, sanctae feminae tempore persecutionis,
 5        I, XXVII|        interimere, cum lauacro sanctae regenerationis abluti uniuersorum
 6     VIII, XXIV |        rationalesque creaturas sanctae caelestis habitationis siue
 7        X, XVIII|       qui nostro Deo conditori sanctae et gloriosissimae ciuitatis
 8        X, XXI  |        ista uerae ueraciterque sanctae religionis uia; non sic
 9        X, XXXII|        impiorum, qui conditori sanctae ciuitatis, de qua disputare
10       XI, I    |     inspirauit. Huic conditori sanctae ciuitatis ciues terrenae
11       XI, I    |    coli delectantur. Sed huius sanctae ciuitatis inimicis decem
12       XI, IX   |           IX] Nunc, quoniam de sanctae ciuitatis exortu dicere
13       XI, XXIV |  intimatur. Inde est ciuitatis sanctae, quae in sanctis angelis
14      XII, IX   |      sumpsit exordium secundum sanctae scripturae fidem, quae mirabilem
15     XIII, XXI  |        parentes generis humani sanctae scripturae ueritate fuisse
16      XIV, II   |       quem ad modum scripturae sanctae loquantur, potest putare
17      XIV, IX   |       sanamque doctrinam ciues sanctae ciuitatis Dei in huius uitae
18      XVI, I    |     Post diluuium procurrentis sanctae uestigia ciuitatis utrum
19       XX, VIII |        maligna potentia, minus sanctae ciuitatis fidelissima patientia
20       XX, XXX  |  auferre omnes gentes inimicas sanctae ciuitatis Hierusalem, quae
21     XXII, XXVII|        secundum Platonem etiam sanctae animae ad humana corpora
22     XXII, XXVII| Porphyrium ad mala mundi huius sanctae animae non redibunt. Dicat