Liber, Caput

 1        I, XV   |         nullam eius partem sine poenis atrocissimis inclinaret,
 2      III, XX   |    carissima, octauo uel nono a Poenis mense deleta est. Cuius
 3       VI, XII  |      felicitas. Nam si anima in poenis uiuit aeternis, quibus et
 4      VII, XIX  |       solitos immolari, sicut a Poenis, et a quibusdam etiam maiores,
 5      XII, III  |     sunt, bonae sunt. Et cum in poenis est natura uitiosa, excepto
 6     XIII, XXIV |       nunc in requie est uel in poenis, cum de anima sola possit
 7     XVII, II   |         eius etiam temporalibus poenis ad exercendos in ea paucos
 8       XX, XVIII|       eorum quamuis in aeternis poenis sit mansura natura. Quaerat
 9       XX, XXI  |    homines ibi erunt, quando in poenis plures erunt), --- sed,
10       XX, XXII |         sunt. Qui enim erunt in poenis, quid agatur intus in gaudio
11       XX, XXII |       sempiterna transibunt. In poenis autem malorum et inextinguibilis
12       XX, XXII |       de ipsis uero praemiis et poenis alias diligentius disserendum
13       XX, XXV  |         quaestio de purgatoriis poenis, ut diligentius pertractetur,
14      XXI, XI   |        huius uitae modo similia poenis uidentur aeternis? Ideo
15      XXI, XI   | uindicantur longissimi temporis poenis, breuissimo tempore perpetrantur;
16      XXI, XII  |          si omnes remanerent in poenis iustae damnationis, in nullo
17      XXI, XIII |         miris. ~Ergo exercentur poenis ueterumque malorum ~Supplicia
18      XXI, XIV  |       ipsumque discere, ad quod poenis adiguntur, tam poenale est
19      XXI, XVI  |        regnum Christi non solum poenis non praeparetur aeternis,
20      XXI, XXVII|      remaneant, qui erui iam de poenis illorum intercessione non
21     XXII, XXII |         possit? Quid agitur his poenis omnibus, nisi ut debelletur
22     XXII, XXII |         uolunt, quot et quantis poenis genus agitetur humanum,