Liber, Caput

 1        I, III  |         ea mala, quae pro suorum morum peruersitate merito patiuntur,
 2       II, II   |      uita omnia non murorum, sed morum munimenta atque ornamenta
 3       II, XIII |      humanae quaererentur, uitio morum inreperent humanorum. Dii
 4       II, XIV  |       modo igitur tanta animi et morum mala bonis praeceptis et
 5       II, XVI  |          animi, mala uitae, mala morum, quae ita magna sunt, ut
 6       II, XVIII|       legi potest; quantis malis morum, quae secundis rebus exorta
 7       II, XVIII|    facillime perspicit, conluuie morum pess i mor u "quo illa ciuitas
 8       II, XX   |   regibus non tamquam rectoribus morum, sed tamquam rerum dominatoribus
 9       II, XXI  |           nec curant isti quanta morum pessimorum ac flagitiosorum
10       II, XXII |          dare praecipue uitae ac morum praecepta debuerunt, a quo
11       II, XXII |        disputo: nunc ago de labe morum, quibus primum paulatim
12       II, XXVII|       prius fierent expugnatores morum bonorum. Hanc talium numinum
13      III, I    |         satis dictum arbitror de morum malis et animorum, quae
14      III, XXI  |          eodem ipso ergo tempore morum optimorum maximaeque concordiae
15       IV, II   |         secundo agentes de malis morum, quae mala uel sola uel
16        V, XII  |     turpibus. Vnde qui tales iam morum labe superabant atque abundabant,
17        V, XIX  |         non habeant; per ea bona morum nituntur ad gloriam et imperium
18       IX, VI   |      placeant diis et ad bonorum morum similitudinem hominibus
19      XIV, V    |       exprimunt, omnis humanorum morum uitiositas continetur. Quod
20       XV, XVI  |   concumbendi subuertere limitem morum! Experti autem sumus in
21    XVIII, XXV  | praestabant hominibus ceteris et morum nonnulla praecepta sententiarum
22      XIX, XXIII|     aedificium, et ubi ruina sit morum. Quis autem huic dixit uel