Liber, Caput

 1        I, XXXV  |    exortu et procursu et debitis finibus quod dicendum arbitror,
 2       IV, VII   |       gens non angustis Orientis finibus post Alexandri Macedonis
 3       IV, XXIX  | noluerunt; saluis quippe imperii finibus Christo cedere potuerunt
 4      VII, VII   |       atque initiis unam faciem, finibus alteram darent? quoniam
 5     VIII, X     |        moribus agitur bonorumque finibus adpetendis malorumque uitandis,
 6       IX, IV    |     Stoicos, Cicero in libris de finibus bonorum et malorum uerbis
 7        X, XXXII |    exortu et procursu et debitis finibus quod dicendum arbitror,
 8       XI, I     |     exortu et excursu et debitis finibus, quantum ualuero, disputare
 9    XVIII, I     |    exortu et procursu et debitis finibus me scripturum esse promisi,
10    XVIII, XXXI  |         finis; de quibus ambarum finibus deinceps disserendum est. ~
11      XIX, I     |   scilicet et caelestis, debitis finibus deinceps mihi uideo disputandum:
12      XIX, I     |         adhibere, clarescat.. De finibus enim bonorum et malorum
13      XIX, II    |      Alia est igitur quaestio de finibus bonorum et malorum, quae
14      XIX, II    |        qua de bonorum et malorum finibus disputatur. Proinde quoniam
15      XIX, II    |           Inuentis autem bonorum finibus profecto e contrario sunt
16      XIX, III   |     autem et e contrario malorum finibus negant ullo modo esse dubitandum
17      XIX, III   |  quolibet habitu et uictu in his finibus, quos ueros putant, quisque
18      XIX, IV    |          respondeat ac primum de finibus bonorum malorumque quid
19      XIX, XXVIII|  quaeritur, sicut pax in bonorum finibus praedicata est atque laudata,
20      XIX, XXVIII|      quale bellum e contrario in finibus malorum possit intellegi.
21       XX, V     |    condemnabit eam; quia uenit a finibus terrae audire sapientiam
22       XX, XXI   |     illud, quo boni et mali suis finibus dirimentur, futurum esse