Liber, Caput

 1       IV, IX    |          praedicant: Iouis omnia plena. Hunc Varro credit etiam
 2       IV, X     |          dictum est "Iouis omnia plena", si aliquam partem implet
 3       IV, XXX   |         creduntur stultissime et plena sunt uanitatis, summaeque
 4       IV, XXXIII|     habere regnantes; quae tamen plena in ea uita erit, ubi nemo
 5        V, XVI   |         moritur; ibi est uera et plena felicitas, non dea, sed
 6       VI, VII   |     indignitatis et turpitudinis plena, et haec tota, quae merito
 7       VI, XII   |  aeternam uitam, ubi uera est et plena felicitas, pia caritate
 8      VII, VII   | perficitur; sollicitudinis autem plena sunt coepta, donec perducantur
 9      VII, IX    |  tribuere; unde est: Iouis omnia plena. Ergo et Iouem, ut deus
10     VIII, XVII  |         elementa suis animalibus plena sunt, inmortalibus ignis
11       XI, XXXI  |        In toto quippe, id est in plena perfectione, requies; in
12     XVII, IV    |      ciuitas regis magni, gratia plena, prole fecunda. dicat quod
13      XIX, VIII  |          ingenti materia malorum plena est terra, propter quod
14      XIX, XX    |        externarumque rerum bonis plena sit, non miserrimam iudicet?
15      XIX, XXVII |        quamdiu uitiis imperatur, plena pax non est, quia et illa,
16       XX, I     |          nonnisi bonorum uera et plena felicitas et omnium nonnisi
17       XX, XXV   |   displicebant. Hostiae porro in plena perfectaque iustitia, cum
18      XXI, IX    |           sed ea, quae tunc erit plena atque perfecta, ad hoc quoque
19     XXII, IV    |    corporeo uinciretur? Et tamen plena est terra uegetantibus animis
20     XXII, XXII  |         est, tot et tantis malis plena testatur. Quid enim aliud
21     XXII, XXX   |        erit ipsa necessitas, sed plena certa, secura sempiterna