Liber, Caput

 1      III, XIV  |        pius Aeneas laudabiliter dolet hostem etiam sua peremptum
 2     VIII, XXIII|       et falsis uera permiscens dolet quasi perituram religionem,
 3     VIII, XXIV |     homo arte faceret deos, hoc dolet uir sapiens tamquam religionem
 4     VIII, XXIV |        facere concessum est, et dolet uenturum esse tempus, quo
 5      XII, I    |      est natura sentiens et cum dolet quam lapis qui dolere nullo
 6      XIV, VIII |    tristitiae, qua homo esse se dolet, quod esse non debet. Stoici
 7      XIV, XV   |      plerumque turbatur et caro dolet et ueterescit et moritur,
 8      XIV, XV   |         se ipsam sine anima uel dolet uel concupiscit? Sed quod
 9    XVIII, XXIX |      nostra portat et pro nobis dolet; et nos existimauimus illum
10      XIX, XIII |       nihil inde adquirat boni, dolet damnum salutis. Et quoniam
11      XIX, XIII | profecto conuenientius iniustus dolet in supplicio, quam laetatus
12      XIX, XIII |         naturae bonae. Qui enim dolet amissam naturae suae pacem,
13      XIX, XIII |    aliquibus reliquiis pacis id dolet, quibus fit, ut sibi amica
14      XXI, III  |      tamen est uiuere omne quod dolet doloremque omnem nisi in
15      XXI, III  |         corpore, cum in eo loco dolet, ubi laeditur corpus. Sicut
16      XXI, III  |       ab anima esse non possit. Dolet itaque anima cum corpore
17      XXI, III  |    aliquid contingit ut doleat; dolet et sola, quamuis sit in
18      XXI, III  |      est ipsa corpore incolumi; dolet etiam non in corpore constituta;
19      XXI, III  |        Corpus autem nec exanime dolet nec animatum sine anima
20      XXI, III  |         nec animatum sine anima dolet. Si ergo a dolore argumentum
21      XXI, III  |        quae uel sola uel maxime dolet, habet tamen quandam pro