Liber, Caput

 1        I, XV  |         corporibus animi uirtute beatum esse potuisse, uirtus potius
 2     VIII, VI  |      illi est intellegere, aliud beatum esse, quasi possit intellegere
 3     VIII, VI  |        illi uiuere, intellegere, beatum esse, hoc est illi esse.
 4     VIII, VIII|    philosophis, qui non dixerunt beatum esse hominem fruentem corpore
 5     VIII, VIII|         nec esse aliam ob causam beatum; ideoque non dubitat hoc
 6     VIII, VIII|      utique colligitur tunc fore beatum studiosum sapientiae (id
 7     VIII, VIII|      summum bonum amat, quis eum beatum nisi miserrimus negat? Ipsum
 8       IX, X   |        corpus et cum diis animum beatum. Essent autem pares hominibus,
 9       IX, XIII|    debemus, quod aut mortale sit beatum, aut inmortale sit miserum. ~
10       IX, XV  |       quippe inmortale et maxime beatum Verbum longe est a mortalibus
11       IX, XV  |     ostendens ad illud non solum beatum, uerum etiam beatificum
12       XI, XI  |      quidquid aeternum, continuo beatum sit (dicitur enim etiam
13       XI, XI  | angustias, ut solum Deum dicamus beatum; qui tamen uere ita beatus
14      XII, I   |         non esse nisi unum uerum beatum Deum; ea uero, quae fecit,
15      XII, XXI |   conspectum Dei atque ita fieri beatum contemplatione incorporeae
16      XIV, XXIV|        Nam si ut uellet uiueret, beatum se putaret; sed nec sic
17      XIX, I   |       sunt, qui efficiat hominem beatum. Illud enim est finis boni
18      XIX, I   |        ut beatus sit; quod autem beatum facit, ipse est finis boni;
19      XIX, II  |     quisque peruenerit, protinus beatum facit; in otio autem litterato,
20      XIX, III |    ceteris, quae hominem faciunt beatum, bonis. Vbi uero ipsa non
21      XIX, VII |    utique miserius ideo se putat beatum, quia et humanum perdidit