Liber, Caput

 1        I, X    |          in hunc mundum, sed nec auferre aliquid possumus. Habentes
 2        I, XXIV |      ferre seruiendo quam eis se auferre moriendo. Proinde seruauit
 3       II, IV   |         nec ipsa nequitia possit auferre. Illam proinde turpitudinem
 4       II, XX   |          quisquis eam mutare uel auferre temptauerit, eum libera
 5        V, IX   |   diuinationem. Quam sic conatur auferre, ut neget esse scientiam
 6        V, XXVI |      opibus nullo negotio posset auferre, si latius regnandi cupiditate
 7     VIII, XIII |     turpia, tam constanter audet auferre? Qui sane dii refellunt
 8     VIII, XIV  |  daemonibus poetas urbe pellendo auferre theatricas uoluptates, nisi
 9       XI, XVI  |          prorsus de natura rerum auferre uellemus, siue quem in ea
10      XIV, XXVII|       eorum potestati maluit non auferre atque ita, et quantum mali
11      XVI, XXII |     Sodomorum nihilque spoliorum auferre uoluit, cum rex cui uicerat
12    XVIII, XXIX |       longaeuum; et Dominus uult auferre a dolore animam eius, ostendere
13    XVIII, XXXI |         quod de terra crudeliter auferre conati sunt, et falsos deos
14      XIX, IV   |          etiam sapientem sibimet auferre quod homo est; cum dicant,
15       XX, VIII |         etiam soluto uasa posset auferre. Sicut enim fatendum est
16       XX, XXX  |      inquit, in die illa quaeram auferre omnes gentes quae ueniunt
17       XX, XXX  | unigenitum. Numquid nisi Dei est auferre omnes gentes inimicas sanctae
18      XXI, XI   |        supplicio secundae mortis auferre. Sicut enim non efficiunt
19      XXI, XXVII|         non eius peccatum uolens auferre conuicietur iniuste, parum
20     XXII, XIX  |        felicitate sanctorum, sic auferre ac perdere, ut, quascumque
21     XXII, XXIV |   intextam peccati uitium potuit auferre, quo nobis inpacta est etiam