Liber, Caput

 1        I, XIX   |           Proiecere animas; cui ad superna redire cupienti Fas obstat,
 2        I, XXXI  |          fuerat declarata gentibus superna doctrina, quae fide cor
 3       II, VII   |          pietatis ab humilitate in superna surgentem etiam istorum
 4       II, XXIX  |        Romanorum? Incomparabiliter superna est ciuitas clarior, ubi
 5       IV, XI    | praeberetur, praesertim cum eis de superna sede fulgentibus turpi nuditate
 6        V, XIX   |         non in terrena patria, sed superna; in laudatoribus autem suis,
 7        X, VII   |         opitulatur. De illa quippe superna ciuitate, ubi Dei uoluntas
 8        X, VII   |    incommutabilis lex est, de illa superna quodam modo curia (geritur
 9        X, IX    |        esse perhibeat ad angelorum superna consortia: cauendam tamen
10        X, XXV   |            bono ab inferioribus ad superna; unde in alio psalmo dicitur:
11        X, XXIX  |    incorruptibile neque mortale in superna subuexit, hoc fortasse credere
12       XI, XXVII |          ita tamen uel exiliunt in superna uel in ima descendunt uel
13       XV, I     |           peregrinus non condidit. Superna est enim sanctorum ciuitas,
14       XV, XXI   |          conparatione uasorum irae superna ciuitas discat, quae peregrinatur
15      XVI, VI    |        aeterna in illa eorum curia superna. Neque enim sibi ipsi sunt
16      XVI, XXXVII|      expectaret irati, si haec non superna inspiratione, sed terreno
17     XVII, III   |      plebem: Hierusalem sine dubio superna prophetatur, cuius Deus
18     XVII, V     |       fidelem. Ipsa est aeterna et superna Hierusalem. Et transibit,
19    XVIII, XXXI  |           possunt intellegant illa superna gratia factum esse, ut propter
20     XXII, I     |             ac sic illa dilecta et superna ciuitas non fraudetur suorum