Liber, Caput

 1        I, XV   |           in Regulo uirtus fuerit; sufficit nunc, quod isto nobilissimo
 2        I, XIX  | cogitatione sanctitatis insultant, sufficit quod in praeclaris eius
 3       IV, III  |          quae magna Dei dona sunt, sufficit eis ad ueram felicitatem,
 4       IV, VIII |           et quia homo est, omnino sufficit: tres deos isti posuerunt,
 5       IV, XXI  |           aliud quaeritur? quid ei sufficit, cui uirtus felicitasque
 6       IV, XXI  |            uirtus felicitasque non sufficit? Omnia quippe agenda complectitur
 7       IV, XXV  |        quaeratur, ipse colatur, et sufficit. Repudietur strepitus innumerabilium
 8       IV, XXV  |        sufficiat hic deus, cui non sufficit munus eius. Illi, inquam,
 9       IV, XXV  |         dator felicitatis, cui non sufficit ad accipiendum ipsa felicitas.
10       IV, XXV  |          ipsa felicitas. Cui autem sufficit (non enim habet homo quid
11        V, IX   |         naturalis, est uoluntaria? Sufficit, quia omne, quod fit, non
12       IX, XVI  |         quorum luce terra, quantum sufficit, inlustratur. Porro si non
13        X, XXVII|      simili inuidentia denegarent. Sufficit quod purgatione theurgica
14      XII, IV   |   utilitates uerbis explicare quis sufficit? Nec audiendi sunt, qui
15      XIV, XIII |      deligit, ab illo, qui ei uere sufficit, deficit. Illud itaque malum,
16      XIV, XXIII|            quantus conplendae illi sufficit beatissimae ciuitati, tantus
17       XV, XI   |          uenerimus. Praesenti enim sufficit quaestioni secundum utrosque
18    XVIII, II   |         aut nemini aut non omnibus sufficit, quia non est id ipsum,
19      XIX, IV   |     quoniam uanae sunt. ~Quis enim sufficit quantouis eloquentiae flumine
20      XXI, XVI  |      purgatoria tormenta patiatur. Sufficit enim sola spiritalis regeneratio,