Liber, Caput

 1       II, I     |           utiliter ac liberaliter seruit, tales meorum scriptorum
 2       IV, XXXIII|      ordini temporum non subditus seruit, sed eum ipse tamquam dominus
 3        V, XIX   |        ueram esse, quando gloriae seruit humanae; eos tamen, qui
 4        V, XIX   |            quae sine uera pietate seruit hominum gloriae, nequaquam
 5        V, XX    |          habet. Vnde non ei digne seruit soliditas quaedam firmitasque
 6       IX, V     |   possumus subuenire compellimur? Seruit autem motus iste rationi,
 7      XIV, XI    |        cum uitiis peccatisque non seruit. Tale datum est a Deo; quod
 8      XIV, XVI   |   lasciuiendi libidini libido non seruit, et cum tota plerumque menti
 9       XV, II    |         quae nunc est Hierusalem, seruit enim cum filiis suis. Quae
10     XVII, III   |         terrenam Hierusalem, quae seruit cum filiis suis, partim
11      XIX, I     |         quidem, quippe ubi uirtus seruit dominae uoluptati (quamuis
12      XIX, XXI   |           factus est, et malignis seruit spiritibus, iustus est? ~
13      XIX, XXI   |       Quapropter ubi homo Deo non seruit, quid in eo putandum est
14      XIX, XXI   |        sicut uiuit omnis, qui non seruit Deo seruitque daemonibus,
15      XIX, XXV   |          animus et ratio ipsa non seruit, sicut sibi esse seruiendum
16       XX, XXI   | Hierusalem quoque, non illam quae seruit cum filiis suis, sed liberam
17       XX, XXVII |       eligit homo filium suum quo seruit ei; et conuertar et uidebitis
18       XX, XXVII |     seruientem Deo et eum qui non seruit ei. Quia ecce dies uenit
19       XX, XXVIII|           auderent: Vanus est qui seruit Deo, et quid amplius, quia
20       XX, XXIX  |        placent, et: Vanus est qui seruit Deo. ~