Liber, Caput

 1        I, VI   |   sedibus pepercerunt, noster sermo discurrat? Romanos ipsos
 2       II, XVIII|     dixisset, unde nobis iste sermo ortus est:" lus bonumque
 3      III, XIII |    nostra curaret intentio et sermo in alia festinaret. ~
 4      VII, XIV  |      atque Mercurius. Quod si sermo ipse dicitur esse Mercurius,
 5      VII, XIV  |      dicitur appellatus, quod sermo currat inter homines medius;
 6      VII, XIV  |    ideo *(Hrmh=s Graece, quod sermo, uel interpretatio, quae
 7      VII, XIV  |    inter uendentes et ementes sermo fit medius; alas eius in
 8      VII, XIV  |        si ergo Mercurius ipse sermo est, etiam ipsis confitentibus
 9      VII, XIV  |  ipsum bellum est Mars, sicut sermo Mercurius: utinam quam manifestum
10      VII, XV   |   habere possint, quia utique sermo et bellum non sunt partes
11     VIII, XXIII|     deorumque nobis indicitur sermo, potestatem hominis, o Asclepi,
12        X, XXIV |       dicentes: Durus est hic sermo, quis eum potest audire?
13       XI, XV   |     libro Iob, cum de diabolo sermo esset: Hoc est initium figmenti
14       XI, XVIII|   ornamentis locutionis etiam sermo Latinus utatur, immo linguae
15      XIV, IX   |     gaudent in spe, quia fiet sermo, qui scriptus est: Absorta
16     XVII, IV   |      in angustiis pressurarum sermo Dei non est adligatus nec
17     XVII, IV   |      gratiam, hoc totus habet sermo huius, cuius nomen interpretatur
18    XVIII, IX   |       hinc dici possent, nisi sermo ad alia properaret! ~
19      XIX, XI   | ciuitatis huius, de qua nobis sermo est, et propter ipsam dulcedinem
20     XXII, XXIII|   similis fallat, ne decipiat sermo uersutus, ne se tenebrae