Liber, Caput

 1       II, XXIX |      illos deos, qui delectantur criminibus suis, seu ueris, quod ignominiosissimum
 2       IV, I    |         fictis etiam, suis tamen criminibus delectentur, quae sibi celebrari
 3       IV, XXVI |       irasceretur; si autem suis criminibus etiam fictis delectabatur,
 4       VI, VI   |          illa res diuinas falsis criminibus insectatur, haec eorum criminum
 5       VI, VI   |  societas daemonum, qui coluntur criminibus suis? Si ueris, quam mali!
 6     VIII, V    |   theologia illa fabulosa deorum criminibus oblectans animos impiorum,
 7     VIII, XIII |          non patitur deos falsis criminibus infamari; isti eisdem criminibus
 8     VIII, XIII | criminibus infamari; isti eisdem criminibus suos honores celebrari iubent.
 9     VIII, XIV  |         se putari uelint, deorum criminibus oblectari potuisse, et quidquid
10     VIII, XX   |         daemoni se falsis deorum criminibus oblectanti; non miscetur
11     VIII, XXI  |         daemones nuntiauerint de criminibus deorum poetica Platoni displicere
12     VIII, XXI  |        licentiam poetarum falsis criminibus infamari, ignotam diis esse
13     VIII, XXVII|    diuinis honoribus nec humanis criminibus colimus, sicut colunt illi
14     VIII, XXVII|       tantummodo debitum, ut nec criminibus suis nec ludis eos turpissimis
15    XVIII, X    |       seu ueris seu falsis istis criminibus suis, inter theatricos plausus
16    XVIII, XII  |     numinibus etiam falsis eorum criminibus. His temporibus Hercules
17       XX, II   | diutissime insuper uiuat; plenus criminibus sublimetur honoribus, et
18       XX, XXVI |          damnabilibus enumeratis criminibus addidit: Quoniam ego Dominus
19      XXI, XXVII|         sine peccatis, etiamsi a criminibus essemus inmunes; sicut etiam
20      XXI, XXVII|    quanto magis multis et magnis criminibus inuoluti, etiamsi ea perpetrare