Liber, Caput

 1        X, XXIV |        principium. Quod utique carnales, infirmi, peccatis obnoxii
 2        X, XXV  |  declarata distinctio. Propter carnales enim terrenasque promissiones,
 3      XIV, IV   |  aemulatio et contentio, nonne carnales estis et secundum hominem
 4      XIV, IV   | superius animales, quos postea carnales, ita loquens: Quis enim
 5      XIV, IV   |   dicebat: Animales estis, et: Carnales estis, expressius dixit:
 6      XIV, XXI  |      in uirtute multiplicatur; carnales autem fetus sine libidine,
 7       XV, V    |    certe ipsae concupiscentiae carnales inter se duorum bonorum,
 8       XV, XVII |   ciuitatem usque in sui finem carnales habituram generationes,
 9      XVI, XXIV |     autem non diuisit, quoniam carnales inter se diuiduntur, spiritales
10      XVI, XXIV |      per ignem iudicandos esse carnales. Sicut enim adflictio ciuitatis
11      XVI, XXIV |     igne dies iudicii dirimens carnales per ignem saluandos et in
12      XVI, XXXIV|      apostolo, significauerunt carnales ueteris testamenti, cur
13      XVI, XXXIV|      et filii eius significent carnales, qui se ad testamentum nouum
14      XVI, XXXIV|      nec haeretici, nec Iudaei carnales, quia praeter Isaac nullus
15     XVII, VIII |      aliquem requiramus, sicut carnales Iudaei. Nam et ipsi usque
16      XIX, IV   |     temperantia nominatur, qua carnales frenantur libidines, ne
17       XX, XXI  |   cetera, quae quidam ad illos carnales mille annos referre conantur.
18       XX, XXI  |    sanctos, sed terrenos atque carnales, de qualibus dictum est:
19       XX, XXIX |  terrena sapiunt, sicut Iudaei carnales usque nunc; ex quo uitio
20     XXII, XXI  |       utique secundum spiritum carnales erant, quibus ait apostolus: