Liber, Caput

 1       IV, II   |    accidunt rebus (quae uno loco Apuleius breuiter stringit in eo
 2     VIII, XII  |         est et Graeca et Latina, Apuleius Afer extitit Platonicus
 3     VIII, XIV  |        alios quoque reperiantur, Apuleius tamen Platonicus Madaurensis
 4     VIII, XIV  |     iusserunt. Aut ergo fallitur Apuleius et non ex isto genere numinum
 5     VIII, XIV  |        de qua usque adeo et ipse Apuleius erubuit, ut de deo Socratis
 6     VIII, XIV  |  sentiret. Quid autem etiam ipse Apuleius quod in daemonibus laudaret
 7     VIII, XV   |        aestimare. Et ipse quippe Apuleius cum ceteris terrestre animal
 8     VIII, XVIII|      enim daemones, quod et iste Apuleius, quamuis eis plurimum parcat
 9     VIII, XIX  |          XIX] Frustra igitur eis Apuleius, et quicumque ita sentiunt,
10     VIII, XIX  | supplicium constitutum? Postremo Apuleius ipse numquid apud Christianos
11     VIII, XXII |         modo credendum sit, quod Apuleius persuadere nititur et quicumque
12     VIII, XXIII|      uocant, sensit et scripsit. Apuleius enim deos quidem illos negat;
13     VIII, XXIV |       eis dedit, quod Platonicus Apuleius (unde iam satis diximus
14       IX, III  |         Quando quidem Platonicus Apuleius de his uniuersaliter disserens
15       IX, VI   |      paterentur, non eos diceret Apuleius simili motu cordis et salo
16       IX, VII  |       confingunt (hos enim dixit Apuleius salo mentis per omnes cogitationum
17        X, IX   |          daemonibus et hominibus Apuleius adtribuit; deos tamen ab
18        X, XXVII|     consectaneus tuus Platonicus Apuleius errauit, qui tantummodo
19      XII, X    |   homines opinantur. Vnde ait et Apuleius, cum hoc animantium genus
20    XVIII, XVIII|        humanamque seruari, sicut Apuleius in libris, quos asini aurei