Liber, Caput

 1        I, IX   |        habendi sunt? sic cum eis uiuat, ut cum talibus est uiuendum?
 2        V, XVII |       interest sub cuius imperio uiuat homo moriturus, si illi
 3      VII, XXVI | consecrandus est, ut post mortem uiuat beate, quibus consecratus
 4        X, VI   |     quantum mundo moritur ut Deo uiuat, sacrificium est. Nam et
 5      XII, I    |        laus adhaerere Deo, ut ei uiuat, inde sapiat, illo gaudeat
 6     XIII, II   |        corporis quonam modo, cum uiuat ex anima? Non enim aliter
 7     XIII, II   |      anima uiuit in corpore, seu uiuat ipsa seu non uiuat ex Deo.
 8     XIII, II   |           seu uiuat ipsa seu non uiuat ex Deo. Impiorum namque
 9     XIII, XXIV |      dono Spiritus Dei. Cum enim uiuat anima, inquiunt, proprio
10     XIII, XXIV |         uiuentem, cum anima nisi uiuat esse non possit? aut quid
11      XIV, XXV  |        sed ut post mortem melius uiuat: nondum ergo ut uult uiuit,
12      XIV, XXV  |  moriendo peruenerit. Verum ecce uiuat ut uult, quoniam sibi extorsit
13      XVI, XXVI |      Abraham ad Deum: Ismael hic uiuat in conspectu tuo. Dixit
14     XVII, IV   |          illo scilicet sine fine uiuat, cui dictum est: Et anni
15      XIX, XXIII|       coetus populusque iustorum uiuat ex fide, quae operatur per
16       XX, II   |     debuisse, diutissime insuper uiuat; plenus criminibus sublimetur
17      XXI, III  |       posse. Necesse est ergo ut uiuat dolens, non est necesse
18     XXII, IV   |  sustinere, cum de re sentiat et uiuat ista meliore, quam est corpus
19     XXII, XXV  |       facere ut resurgat caro et uiuat in aeternum, an propterea