Liber, Caput

 1       XI, XXXI |          ex parte scimus, sed cum uenerit quod perfectum est, quod
 2     XIII, IX   |      dicendi sunt; quia illa, cum uenerit, aufert omnem corporis sensum,
 3     XIII, XI   |         sed uiuens; cum uero mors uenerit, mortuus erit, non moriens.
 4       XV, XXVII|      hominum, sed leuet unda, cum uenerit, naturali ordine ponderum,
 5      XVI, XIII |         reliquerit Chaldaeorum et uenerit in Mesopotamiam et habitauerit
 6      XVI, XIV  |        anno uitae suae in Charran uenerit; et absurdum est existimare
 7     XVII, VIII |        erit mihi in filium. Et si uenerit iniquitas eius, redarguam
 8     XVII, IX   |          in regnorum libro: Et si uenerit, inquit, iniquitas us, redarguam
 9     XVII, XII  | aedificantes eam. Cuius domus cum uenerit ultima dedicatio, tunc fiet
10    XVIII, XXXI |        nostram notitiam uenit aut uenerit, ad cumulum a nobis commemorari
11       XX, IX   |      transeundo. Et ideo cum dies uenerit, quo fiat et corporum resurrectio,
12       XX, XIX  |           ullo modo; quoniam nisi uenerit refuga primum et reuelatus
13       XX, XIX  |         uenturum, nisi ille prior uenerit, quem refugam uocat, utique
14       XX, XIX  |   iudicandos Christus, nisi prius uenerit ad seducendos in anima mortuos
15       XX, XXIX |           scriptura testatur. Cum uenerit ergo, exponendo legem spiritaliter;
16       XX, XXX  |          quod ponet in terra, cum uenerit ipse de caelo, de quo iam
17     XXII, XV   |      resurrectionis omnium tempus uenerit, accessuram corpori eius
18     XXII, XXIX |      parte prophetamus; cum autem uenerit quod perfectum est, quod
19     XXII, XXIX |          ipse non erat: itane cum uenerit quod perfectum est nec iam