Liber, Caput

 1        I, XXIX|     Habet itaque omnis familia summi et ueri Dei consolationem
 2       II, XIV |         nec ulli sancto angelo summi Dei nec ueridico prophetae
 3        V, VIII|      et quandam conexionem Dei summi tribuunt uoluntati et potestati,
 4        V, VIII|     Ipsam itaque praecipue Dei summi uoluntatem, cuius potestas
 5        V, VIII| appellauit, quam supra dixerat summi patris uoluntatem; cui paratum
 6        V, XII |   potius id tribueret quam Dei summi potentissimae uoluntati.
 7        V, XV  |      gentibus: non est quod de summi et ueri Dei iustitia conquerantur;
 8        V, XIX |        potestas non datur nisi summi Dei prouidentia, quando
 9      VII, XXXV|        sinuntur autem alto Dei summi iustoque iudicio pro meritis
10     VIII, III |    summas non nisi in unius ac summi Dei uoluntate esse credebat;
11       IX, XIII|         Porro quia prouidentia summi Dei, sicut etiam ipsi fatentur,
12       XI, XII |    angelorum in participatione summi Dei, quam erat ille homo
13      XII, XXI |  expectatio quam illic adeptio summi boni; quando hic aeterna
14     XIII, XVII|     terram dei sui, non quidem summi, sed tamen magni, id est
15       XV, XX  |    nisi cum fit secundum fidem summi boni, qui Deus est. Hoc
16      XIX, IV  |       cum perfici uolumus fine summi boni, nisi ut caro aduersus
17      XIX, IV  |       in ista mortalitate fine summi boni esse gaudendum, ubi
18      XIX, XII |     tamen inde aliquid legibus summi illius creatoris ordinatorisque
19     XXII, XXIV|     desiderio nisi boni illius summi atque inmutabilis uincat.