Liber, Caput

 1        I, VIII  |        etiam ad impios ingratosque peruenit?" Cur putamus, nisi quia
 2      III, XV    | inmanissimi sceleris perpetratione peruenit. Quod uero eum regno Romani
 3      VII, V     |        quae illi naturalis placet (peruenit enim usque ad animam, non
 4      VII, XXIII |       animum eius; cuius uim, quae peruenit in astra, ea quoque facere
 5       XI, XXXIII|         disputationis finem nostra peruenit intentio, ut homo Dei tam
 6      XII, XIX   |      summam numerorum scientia Dei peruenit, ceteros ignorat? Quis hoc
 7       XV, XX    |   generationes, quibus ad Christum peruenit aeternum regem ciuitatis
 8       XV, XXIII |           et notissima successione peruenit. In his autem apocryphis
 9      XVI, XI    |            linguarum, ad istam non peruenit tale supplicium? ~Sed adhuc
10      XVI, XVII  |    orientem usque ad septentrionem peruenit; Europa uero a septentrione
11      XVI, XVIII |      perrexit in terram Chanaan et peruenit usque ad Sichem, ubi rursus
12      XVI, XLIII |           per eum Deo praeparante, peruenit nutritusque et adoptatus
13     XVII, IV    |           igitur ciuitatis Dei ubi peruenit ad regum tempora, quando
14    XVIII, II    | Sicyoniorum regibus ad Athenienses peruenit, a quibus ad Latinos, inde
15    XVIII, X     |      Aegyptum atque ad eius uicina peruenit. ~
16    XVIII, XXXI  |            quae aliquando ad uerum peruenit, aliquando fallitur. ~Quid
17      XIX, II    |            ducentas octoginta octo peruenit, et si quae aliae possunt
18      XIX, XXI   |     superiores huius operis libros peruenit, qui dubitare adhuc possit
19       XX, XXIII |       sanctis Altissimi; et tempus peruenit, et regnum obtinuerunt sancti.