Liber, Caput

 1       IX, XII  |   beatitudinem sublimata, haec ad miserias infimata." Hic terna uideo
 2       IX, XII  |   beatitudinem sublimata, haec ad miserias infimata", quia dixerat
 3       XI, IV   |            et ideo semel expertam miserias, si ab eis fuerit liberata,
 4      XII, XIV  | beatitudine pertimescit? At si ad miserias numquam ulterius reditura
 5      XII, XXI  |      falsas beatitudines et ueras miserias alternatim quidem, sed reuolutione
 6      XII, XXI  |   liberatur anima non reditura ad miserias, sicut numquam antea liberata
 7      XII, XXI  |         liberentur, ut numquam ad miserias reuoluantur, consequenter
 8      XII, XXI  |    explosi sunt, quibus ad easdem miserias necessario putabatur anima
 9      XII, XXI  |       liberatarum nec ulterius ad miserias rediturarum numerus possit
10     XIII, XIX  |      purgatas animas sine ullo ad miserias pristinas reditu in aeterna
11      XIX, IV   |   eloquentiae flumine uitae huius miserias explicare? Quam lamentatus
12      XIX, IV   |  profitentur hoc posse, ut nullas miserias patiantur homines, in quibus
13      XXI, XVII |        cessatione beatitudines et miserias et statutis saeculorum interuallis
14      XXI, XVII |     amisit faciendo sanctis ueras miserias, quibus poenas luerent,
15      XXI, XVII |           illo iudicio damnatorum miserias temporales, omnium uero
16     XXII, XII  |          sicut Porphyrius, finire miserias et ad eas numquam redire
17     XXII, XXII |         uerae philosophiae contra miserias huius uitae unicum auxilium,
18     XXII, XXIV |           numquam profecto in has miserias decidisset atque ex his
19     XXII, XXVII|     Platoni, numquam redituras ad miserias corruptibils corporis animas