Liber, Caput

 1        V, XVII|              a lumine solis et lunae lumen eius qui solem fecit et
 2     VIII, IV  |         causam omnium naturarum, ubi lumen omnium rationum esse cognouerit
 3     VIII, VII |           dantes ultra quam possunt. Lumen autem mentium esse dixerunt
 4     VIII, IX  |            creatarum sit effector et lumen cognoscendarum et bonum
 5     VIII, X   | incorruptibilis, principium nostrum, lumen nostrum, bonum nostrum,
 6       IX, XVI |              rapidissimo coruscamine lumen candidum intermicare. Si
 7       IX, XVI |              rapidissimo coruscamine lumen candidum intermicans, adest
 8       IX, XXI |             quod est uita aeterna et lumen incommutabile, quod inluminat
 9        X, II  |             quam nostram, idque esse lumen quod ipsa non est, sed a
10        X, II  |             praeberi uitam beatam et lumen intellegentiae ueritatis,
11        X, II  |     crederent per eum. Non erat ille lumen, sed ut testimonium perhiberet
12        X, II  |           perhiberet de lumine. Erat lumen uerum, quod inluminat omnem
13        X, II  |         qualis erat in Iohanne, sibi lumen esse non posse, sed alterius
14       XI, II  |            perferendum incommutabile lumen, donec de die in diem renouata
15       XI, IX  |         laudate eum omnes stellae et lumen; laudate eum caeli caelorum,
16       XI, IX  |            ipsi et omnia facta sunt. Lumen quippe uerum, quod inluminat
17      XIV, XIII|          placet, tamquam sit et ipse lumen, auertitur ab eo lumine,
18      XIV, XIII|            ei si placeat et ipse fit lumen --- illud, inquam, malum
19     XXII, I   |             et idem ipsum indicat ad lumen uidendum esse oculum creatum