Liber, Caput

 1        I, XXVIII|      manifesto ultimo reseruantur. Fortassis autem istae, quae bene sibi
 2      III, III   |         communes. Inridere fabulas fortassis existimor nec grauiter agere
 3      III, XI    |    moriturum Hercules fleuit. Hinc fortassis et Numa Pompilius pace abundans,
 4      III, XIII  |           sed Bellona donauit; aut fortassis Allecto illa inferna furia
 5      III, XV    |       uxore consenuit, optabiliore fortassis exitu quam socer eius, generi
 6      VII, III   |        Sallustius etiam ipsos deos fortassis adtendit, cum diceret: "
 7      VII, V     | antiquissimi simulacra coluissent, fortassis totum istum sensum de simulacris
 8      VII, XXIII |           Sed haec cum philosophis fortassis agenda sunt; nunc autem
 9      VII, XXXV  |          Nolo, inquam, hoc dicere; fortassis enim talia tunc licebant.
10     VIII, IV    |      futura est, ueraciter beatam. Fortassis enim qui Platonem ceteris
11      XII, XVIII |        uidere possunt, mirabiliter fortassis ostendens, quam non eis
12      XII, XX    |    saeculorum, definire non audeo. Fortassis enim possit dici saeculum,
13     XIII, XVIII |       uniuersa libretur in nihilo. Fortassis enim de ipso medio mundi
14      XVI, X     |           est diiudicatio facilis. Fortassis enim, quod profecto est
15      XVI, XX    |             ego in sinistram. Hinc fortassis effecta est inter homines
16    XVIII, XVIII |          dicamus, qui haec legent, fortassis expectent. Et quid dicemus,
17       XX, XXVI  |          et sicut annis prioribus. Fortassis enim tempus illud commemorat,
18      XXI, XXVII |            peruenire non potui. Et fortassis propterea latent, ne studium
19     XXII, I     |          numero ciuium, quin etiam fortassis et uberiore laetetur. ~