Liber, Caput

 1        I, XII |        nouit unde resuscitet quod creauit. Dicitur quidem in psalmo:
 2      III, XIV |          illa, quam filius Aeneae creauit Ascanius, Romae mater propior
 3      III, XVII|         praefectum annonae primum creauit, atque illa fame inualescente
 4      VII, XXX |           naturae temperamento et creauit et regit; qui uniuersarum
 5      VII, XXX |        qui humanis ingeniis, quae creauit, etiam scientias artium
 6      VII, XXX |           administrat omnia, quae creauit, ut etiam ipsa proprios
 7      XII, II  |        sit: rebus, quas ex nihilo creauit, esse dedit, sed non summe
 8      XII, IX  |      casto, quo illi adhaererent, creauit, simul eis et condens naturam
 9      XII, XXII|      destinatus, unum ac singulum creauit, non utique solum sine humana
10      XII, XXIV|          Talem quippe illi animam creauit, qua per rationem atque
11     XIII, XIV |                    XIV] Deus enim creauit hominem rectum, naturarum
12      XIV, XI  |          et homo, quem bonum ipse creauit, quam malus esset futurus,
13      XIV, XI  |      potest esse: sed in ea, quam creauit ex nihilo, non quam genuit
14      XIX, XIII|        Deus bonum insequitur quod creauit, sed malum quod ille commisit.
15      XXI, VI  |     omnibus tam mirabiliter, quam creauit. ~
16     XXII, XIV |   periturum, Creatori utique, qui creauit cuncta de nihilo, quo modo
17     XXII, XXIV|       eiusdem bonitas cuncta quae creauit administrantis. Primum benedictionem
18     XXII, XXIV| aliquatenus permanebunt. Sic ergo creauit hominem Deus, ut ei adderet
19     XXII, XXIV|        terras hominibus: quo modo creauit unum sine commixtione maris