Liber, Caput

 1       IX, XXIII |    digni sunt, qui ea fruuntur beatitudine, ad quam Deum colendo cupiunt
 2        X, XI    | praedicerent, tamen quoniam de beatitudine nihil cautum nec satis idoneum
 3        X, XXIX  |    corpore, nec umquam carebit beatitudine, si, ut beata sit anima,
 4       XI, IV    |     saecula retro infinita cum beatitudine alternasse animae miseriam
 5       XI, IV    |        noua quadam nec fallaci beatitudine. ac per hoc fatebuntur accidere
 6       XI, XI    |    beati sunt summa quadam sua beatitudine, quanta esse in angelis
 7      XII, XIV   |    nescit aut infelicissime in beatitudine pertimescit? At si ad miserias
 8      XII, XX    |      procurrentia, liberatorum beatitudine sine ullo recursu miseriarum
 9      XII, XXI   |      rumpendam. Quid enim illa beatitudine falsius atque fallacius,
10     XIII, XVII  |    inmortalitate ac sempiterna beatitudine perfruantur, posse Deum
11      XIV, XXVII |     potestate male uiuere, sed beatitudine non permansura et poena
12      XIX, IV    |    modo iam beatos illa finali beatitudine dicere audebimus? Iam uero
13       XX, I     |  Domino cohaerentem in aeterna beatitudine retineret. Iudicat etiam
14       XX, XXII  |   omnibus? Stabit ergo in illa beatitudine sanctorum semen et nomen;
15       XX, XXVI  |  cetera, quae ibi de sanctorum beatitudine per allegorias et aenigmata
16       XX, XXVIII|        sed clara ac sempiterna beatitudine perfruantur. Dixerat quippe
17      XXI, I     |    sine dolore ullo in aeterna beatitudine permanere; ac per hoc cum
18      XXI, XVIII |     inquiunt, ut omnes indigni beatitudine sempiterna ipso iudicante
19     XXII, I     |       de ciuitatis Dei aeterna beatitudine continebit, quae non propter