Liber, Caput

 1       II, XIV  |        qui poeta s ipsos uel pro arbitrio mentientes uel hominibus
 2       II, XXIII|     quantum secreto omnipotentis arbitrio permittuntur, ne magnipendamus
 3        V, I    |    quidem potestate a summo Deo, arbitrio suo ista decernere, sed
 4        V, IX   |        sit in nostrae uoluntatis arbitrio. Et ipsae quippe nostrae
 5        V, X    |          uolumus, libero uelimus arbitrio: et uerum procul dubio dicimus,
 6        V, X    | arbitrium aut retento uoluntatis arbitrio Deum (quod nefas est) negare
 7        V, XXII |          bellorum, sicut in eius arbitrio est iustoque iudicio et
 8       VI, IV   |      aliis quicquam reliquit pro arbitrio suspicari et satis probauit
 9      XII, XXVI |     uiuentis atque intellegentis arbitrio, quae non solum naturales
10     XIII, XIII |      quia superiorem dominum suo arbitrio deseruerat, inferiorem famulum
11     XIII, XXIV |        inpudens motus uoluntatis arbitrio resistebat, pudenda texerunt:
12      XIV, XXIV |   paedore ullo ita numerosos pro arbitrio sonitus edunt, ut ex illa
13      XIV, XXVI |   serendae propaginis tranquillo arbitrio conuenirentn, quo modo nunc,
14       XV, XXI  |    faciat malum, quod fit libero arbitrio, et a malo, ut faciat bonum,
15       XV, XXII |         itaque libero uoluntatis arbitrio genere humano progrediente
16      XIX, XII  |       pacem oderunt, sed eam pro arbitrio suo cupiunt commutari. Non
17       XX, I    |   operibus propriis, quae gerunt arbitrio uoluntatis. Nam et daemones
18     XXII, I    |          rectum cum eodem libero arbitrio, terrenum quidem animal,
19     XXII, XXIV |      oculis utitur, praeferretur arbitrio. Sunt uero quaedam ita posita