Liber, Caput

 1        V, IX  |     oppugnaret praescientiam, et Stoici, ut non omnia necessitate
 2        V, IX  |        notissimum, plus eum quam Stoici detestamur. Aut enim esse
 3        V, IX  |        non usitato, sed suo more Stoici fatum appellant, arbitrium
 4        V, X   |  formidanda est, quam formidando Stoici laborauerunt causas rerum
 5     VIII, V   |       umore, Anaximenes in aere, Stoici in igne, Epicurus in atomis,
 6     VIII, V   |     tamen a corpore corpora. Nam Stoici ignem, id est corpus unum
 7     VIII, VII |        alii tales, ut etiam ipsi Stoici, qui cum uehementer amauerint
 8       IX, IV  |         conuincit; quando quidem Stoici nolunt bona appellare, sed
 9       IX, IV  | pensentur, nec in hac quaestione Stoici delectentur nisi nouitate
10       IX, IV  |          statim de sarcinula sua Stoici Epicteti librum, in quo
11       IX, IV  |          in sapientem non cadere Stoici, quia nequaquam eius sapientiam,
12       IX, V   |      liber Epicteti, nobilissimi Stoici, ex decretis Zenonis et
13      XIV, VIII|    Cicero constantias nominauit, Stoici tres esse uoluerunt pro
14      XIV, VIII|        quoque tristitia, pro qua Stoici nihil in animo sapientis
15      XIV, VIII|   industriam. Ac per hoc possunt Stoici pro suis partibus respondere,
16      XIV, VIII|      dolet, quod esse non debet. Stoici autem non stultum, sed sapientem
17      XIX, I   |        quem ad modum defenderunt Stoici quod hominis bonum, quo
18      XIX, IV  |    patientia tolerare. Quae mala Stoici philosophi miror qua fronte