Liber, Caput

 1        I, XVII |       in se perpetret peccatum proprium, ne in eo perpetretur alienum? ~
 2        I, XXVI |    incipiat habere grauissimum proprium, quem non polluebat alienum;
 3        V, XVIII|     est, et nemo dicat aliquid proprium, sed sint illis omnia communia,
 4      VII, XXXI |    largitur, magnum et bonorum proprium magnae dilectionis indicium.
 5     VIII, XVI  |       esse quae nobis, quartum proprium, quintum eos cum diis habere
 6       IX, XIII |       tempore aeterna; et unum proprium, quod corpore aeria. Quo
 7       IX, XIII |      inueniri, ut unum habeant proprium, quod est corpus aerium,
 8        X, XI   |        genus, cui exaudire sit proprium, natura fallax, omniforme,
 9        X, XXVII|  spiritum, qui inmundum habent proprium? Alioquin nullo modo carminibus
10      XII, XXVI |  uoluerit et unicuique seminum proprium corpus. Ita nec feminam
11     XIII, XVII |  felicitatem teneret et corpus proprium non relinqueret, cuiusque
12     XIII, XXI  |  lignum scientiae boni et mali proprium uoluntatis arbitrium. Nec
13       XV, VII  | explendis. Et hoc est terrenae proprium ciuitatis, Deum uel deos
14       XV, XXII |       bonum minimum, non bonis proprium, sed bonis malisque commune;
15      XVI, XXXV |        erant; quantum autem ad proprium, ullius eorum nullum erat.
16    XVIII, XXXI |        Iohannis, deinde per os proprium adnuntiauit et locutus est
17      XIX, XII  |   semiferus dictus est), genus proprium quadam pace custodiunt coeundo
18      XXI, VII  |        cum ignem nullum habeat proprium, accepto tamen sic ardet