Liber, Caput

 1        V, IX    | facturos ille praesciuit, cuius praescientia falli non potest; quod Cicero
 2        V, IX    |     ergo, quod Cicero timuit in praescientia futurorum, ut eam labefactare
 3        V, IX    |        modo? inquit; nam si est praescientia futurorum, sequentur illa
 4        V, IX    |       eo peruenitur, ut non sit praescientia futurorum. Nam per illa
 5        V, IX    |         non est, inquit, in Deo praescientia omnium futurorum. ~Nos aduersus
 6        V, IX    |      qui certus est Deo eiusque praescientia continetur, quoniam et humanae
 7        V, IX    | facturas ille praesciuit, cuius praescientia falli non potest. Quapropter
 8        V, X     |        modo cogimur aut retenta praescientia Dei tollere uoluntatis arbitrium
 9        V, X     |        peccat, quia ille, cuius praescientia falli non potest, non fatum,
10       XI, XXXIII|      hos ergo et illos Deum uel praescientia uel opere diuisisse quis
11      XII, XVIII |  uariata ulla eius scientia uel praescientia conprehendi. ~Has argumentationes,
12      XII, XIX   |    proximo tempore, sed aeterna praescientia contineret. ~
13      XII, XXI   |       noua facere et ineffabili praescientia uoluntatem mutabilem non
14       XV, XXV   |       fixa sententia quam certa praescientia. Sed si non utatur scriptura
15     XVII, VII   |        significatur, inmutabili praescientia manente diuina. Vbi ergo
16     XVII, XVIII |      iam in praedestinatione et praescientia Dei uelut facta erant<,
17       XX, XV    |     sciat; sed potius ipsa eius praescientia de illis, quae falli non
18     XXII, II    |  uoluntatem suam, quae cum eius praescientia sempiterna est, profecto