Liber, Caput

 1       IV, XXI  | coniugarentur, diis agrestibus, ut fructus uberrimos caperent, et maxime
 2        V, XXVI |          lucem auras, terras aquas fructus ipsiusque hominis animam
 3      VII, XXV  |       flore amisso quisquam postea fructus, sed potius sterilitas consecuta
 4      VII, XXX  |         fundat atque fecundat; qui fructus eius animalibus hominibusque
 5     VIII, XIX  |    pestifera scelerataque doctrina fructus alieni in alias terras transferri
 6       IX, XV   |          mortuis; quoniam Ipse est fructus mediationis eius, ut nec
 7       XI, XXV  |           Nec ignoro, quod proprie fructus fruentis, usus utentis sit,
 8       XI, XXV  |          et usibus fruimur; nam et fructus iam proprie dicuntur agrorum,
 9     XIII, VII  |     constitutum, ut inde iustitiae fructus uberior nasceretur. Mors
10     XIII, XXI  |            disciplinas et lignorum fructus mores piorum et lignum uitae
11     XIII, XXI  |          ligna fructifera sanctos, fructus autem eorum opera eorum,
12      XIV, XIII |             Neque enim fieret ille fructus malus nisi ab arbore mala.
13       XV, III  |          ergo naturae sic affectae fructus posteritatis non debebatur,
14      XVI, II   |        passionem; siue, quia uinum fructus est uineae, hoc potius illo
15      XVI, XXV  |          culpae luxus, sed naturae fructus exquiritur. Denique cum
16    XVIII, XII  |         oleum ponebatur, quod eius fructus inuentricem Mineruam, sicut
17      XXI, XXVII|          ille dicebat: Facite ergo fructus dignos paenitentiae, procul
18      XXI, XXVII|      inueniatur quisquis sibi spem fructus alieni temeritate uanissima