Liber, Caput

 1        V, XXXIII|       atque ipse mox captus poena debita necaretur. Nam si ille tam
 2       IX, III   | deteriores, eo quo uetustiores et debita poena insanabiles) ipsius
 3        X, III   |           pietas, haec tantum Deo debita seruitus. Quaecumque igitur
 4        X, XVII  |      tabernaculum testimonii, cum debita sacerdotes ueneratione portabant;
 5      XII, IV    |      quoniam quidam peccantes uel debita non reddentes poni a iudicibus
 6      XII, IX    |        Confitendum est igitur cum debita laude Creatoris non ad solos
 7     XIII, VII   |      deleatur magnaeque uictoriae debita iustitiae palma reddatur. ~
 8     XIII, XIX   |           ad corpora suis meritis debita siue hominum siue bestiarum
 9      XIV, I     |           nullus est finis, poena debita praecipites ageret, nisi
10      XIV, XXVI  |    largiatur, ostendens. Non enim debita, sed gratuita bonitate tunc
11       XV, VI    |         milium talentorum reddere debita, quae illi fuerant relaxata,
12      XIX, XXVII |     clamat ad Deum: Dimittc nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus
13      XIX, XXVII |         dicere Deo: Dimitte nobis debita nostra necesse non habeat
14      XXI, XXII  |      postulationem: Dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus
15      XXI, XXVII |        cum dicimus: Dimitte nobis debita nostra, si quod sequitur
16      XXI, XXVII |    cotidie dicitur: Dimitte nobis debita nostra, atque id quod sequitur
17     XXII, XXIII |        dicamus Deo: Dimitte nobis debita nostra. In illo autem regno,
18     XXII, XXIII |      proelia nobis erunt ulla nec debita; quae nusquam et numquam