Liber, Caput

 1        I, XXX  |     populo Romano, postea quam in paucis potentioribus uicit, obtritos
 2       II, XXI  |           siue ab uno rege siue a paucis optimatibus siue ab uniuerso
 3       II, XXVI |      impura circumsonat, et intus paucis castitas simulata uix sonat;
 4       II, XXVII|       bonum et honestum, quod tam paucis et tam occulte dicebatur (
 5       IV, V    |         longa spatia protendatur) paucis diebus uitae suae cursim
 6       IV, XI   | singillatim coluntur, non metuunt paucis placatis toto caelo irato
 7        V, XVII |        hanc uitam mortalium, quae paucis diebus ducitur et finitur,
 8     VIII, X    |         de Deo dixisset et quae a paucis possit intellegi, quod in
 9        X, XXIX |          intellegentiae peruenire paucis dicis esse concessum. Non
10        X, XXIX |        concessum. Non enim dicis: Paucis placuit, uel: Pauci uoluerunt;
11        X, XXXII|      sanctique prophetae prius in paucis hominibus ubi potuerunt
12     XIII, XIX  |       perbibetur bonis nec tantum paucis intellegentibus siue credentibus,
13      XVI, X    |          populi adcrescere, ne in paucis qui commemorantur hominibus
14      XVI, XXI  | multitudinis impiorum profecto in paucis est; quamuis et ipsi pauci
15     XVII, XII  |     carnalisque felicitas, qualis paucis annis regis Salomonis apparuit,
16     XXII, XXII |       saeculi, quam dii quibusdam paucis, ait Tullius, ueram dederunt;
17     XXII, XXII |       gratiam confiteri. Porro si paucis diuinitus datum est uerae