Liber, Caput

 1      III, XV   |           quid faceret, si ad eius notitiam flagitium filii deferretur;
 2     VIII, VIII |            soli euenire posse, qui notitiam Dei habeat et imitationem
 3        X, XXXII|    qualibet uia, nondumque in suam notitiam eandem uiam historiali cognitione
 4        X, XXXII|         sed nondum in suam uenisse notitiam. Ita ei non sufficiebat
 5        X, XXXII|    uerissima aliqua nondum in suam notitiam peruenisse sectam, quae
 6        X, XXXII|      colendorum, nondumque in suam notitiam historiali cognitione perlatam?
 7        X, XXXII|           receptum, nondum in suam notitiam esse perlatum; nec mirum.
 8        X, XXXII|        donum Dei et nondum in suam notitiam fuisse perlatum. Neque enim
 9        X, XXXII|        suam receptum fuerat uel in notitiam nondum peruenerat. Haec
10        X, XXXII|          liberandae nondum in suam notitiam historiali cognitione dicit
11       XI, XXXI |            aliam uelut uespertinam notitiam. De septenarii porro numeri
12      XII, XXI  |          plenam pro sua capacitate notitiam beatitudinis perfectione
13      XIV, XVIII|            hoc recte factum ad sui notitiam lucem appetit animorum,
14      XVI, XXXII| oboedientia probaretur, saeclis in notitiam proferenda, non Deo. Neque
15    XVIII, XXXI |          de Christo, si in nostram notitiam uenit aut uenerit, ad cumulum
16      XIX, VIII |         sunt plures) et in nostram notitiam perferuntur, quibus cor
17      XIX, XVIII|           absurdum est, in nostram notitiam peruenerunt, sine iusta