Liber, Caput

 1        I, VII   |     Truculentissimas et saeuisimas mentes ille terruit, ille frenauit,
 2        I, XIX   | captiuitate oppressarum non tantum mentes, uerum etiam corpora sancta
 3        I, XXXIII|                          XXXIII] O mentes amentes! quis est hic tantus
 4       II, V     |          uirum, Romanas occupatura mentes quaesiuit optimum uirum,
 5       II, X     |          uolunt, dum tamen humanas mentes his opinionibus uelut retibus
 6       II, XXVI  |      instinctu nequissimas agitans mentes et instat faciendis adulteriis
 7      III, X     |           iam uitio proprio, malas mentes quatenus sinantur isti daemones
 8      III, XVII  |        infirmiores imperitioresque mentes alienentur ab ea ciuitate,
 9        V, VIII  |        uertit: ~Tales sunt hominum mentes, quali pater ipse ~Iuppiter
10       IX, III   |         partes, sed ipsas daemonum mentes, quibus rationalia sunt
11       XI, XIX   |         luce iustitiae taeterrimas mentes, ipse diuidere potuit, cui
12      XII, XVIII |          faciunt (mutabiles quippe mentes gerunt: profecto non Deum,
13      XIV, VII   |        astutia sua, sic et uestrae mentes corrumpantur a castitate,
14      XIV, IX    |     metuentem, ne seducantur eorum mentes a castitate, quae in Christo
15    XVIII, XXXI  |         fit, ut minus, quam piorum mentes desiderant, diligatur. Ipsi
16      XXI, VI    |       carminibus promittit soluere mentes ~Quas uelit, ast aliis duras
17     XXII, XXX   |   mirabiles uidebuntur, rationales mentes in tanti artificis laudem